Genghis Tron – Dream Weapon

Genghis Tron is terug! De Amerikaanse band met de bijzondere naam brengt na een pauze van maar liefst dertien jaar een nieuwe plaat uit. De unieke combinatie tussen elektronische muziek en metal die de heren afleveren is altijd een interessante vernieuwende manier van muziek maken gebleken. Nu de band meer dan een decennium niks heeft uitgebracht en de helft van de band is vervangen, is het de vraag in welke mate de magie van vroeger is behouden.

Deze vraag beantwoorden hangt heel erg samen met wat je altijd aan Genghis Tron kon waarderen. Het laatste album, Board Up the House, stond bijvoorbeeld vol met krijsende vocalen die een soort grind- dan wel blackmetalsausje over de muziek legden. Dat in combinatie met kneiterharde drums, gitaarriffs en een hoop elektronica zorgde ervoor dat menig experimenteel metalliefhebber goed aan zijn gerief kwam met Genghis Tron. Anno 2021 moet geconstateerd worden dat de screams en grunts bijna volledig uit de muziek verdwenen zijn. Sterker nog, naar de metal moet met een vergrootglas worden gezocht.

Het album opent met het rustige Exit Perfect Mind dat na een minuut overgaat in de sterk op elektronica gedreven single Pyrocene. Hier is de eerste keer de zang van de nieuwe vocalist Tony Wolski te horen. Het is een haast monotoon te noemen zang die bijna verdrinkt in de effecten die er aan zijn toegevoegd. Het is even wennen; het klinkt alsof de zang onder het deken dat de effecten en andere instrumenten vormen verstikt wordt. Deze verstomde zang is een bewuste keuze, want eenzelfde effect is te horen op de rest van het album. Zoals gezegd, de metalvocalen zijn in Genghis Tron verdwenen.

Waar Pyrocene een erg dromerig karakter heeft wordt op het titelnummer Dream Weapon met name op drumgebied flink uitgepakt en ook heeft de gitaar een prominentere rol. Beide instrumenten gaan hard tekeer aan het begin en einde van het nummer terwijl de zang voortdurend rustig voortkabbelt. Het geeft een interessante combinatie die het nummer zowel een agressief als rustgevend karakter geeft.

Het daaropvolgende Desert Stairs is een twee minuten durende soundscape die qua sfeer past binnen het album als geheel, maar als individueel nummer niet zoveel om het lijf heeft. Het vormt de aanloop naar Alone In The Heart Of The Light. Tegen de achtergrond van een simpele repeterende drumbeat wordt uit de synthesizer een kosmische sfeer gecreëerd. Het is bij uitstek het nummer waar de luisteraar die van Genghis Tron hield vanwege de metalinvloeden zich even achter de oren zal krabben. Het is een prima relaxt nummer, maar zal door sommige luisteraars wellicht als wat saai worden beschreven en moet het echt hebben van de dromerige sfeer die wordt neergezet. Het daaropvolgende Ritual Circle gaat aan het begin op dezelfde tred verder, maar heeft wat meer instrumentale diepgang. Anders dan voorgaand nummer heeft de muziek een bepaalde progressie en werkt het naar een climax toe die halverwege het nummer eindigt met, jawel, geschreeuw. Daar is het dan eindelijk weer. Het is echter van korte duur en daarna vervalt het nummer in een deel wat uitgezeten moet worden met een melodietje dat zich minutenlang blijft herhalen. Op zich leuk voor het hypnotiserende effect, maar je kan je afvragen of het nummer niet sterker was als het een paar minuten korter was geweest.

Prognerd als ik ben ging even rechtop zitten bij Single Black Point wat sterk drijft of de vreemde maatsoort. Hier is ook het best te horen waar het ‘Tron’-gedeelte in de bandnaam naar verwijst. Het nummer neigt namelijk naar synthwave met een sterke jarentachtigsound. Op zich leuke elementen, maar na afloop weet het instrumentale nummer geen blijvende indruk te maken. Afgesloten wordt met Great Mother waar eindelijk weer wat ruige drum-en gitaarpartijen te horen zijn. Het is in dat opzicht ook het hardste nummer van het album en vormt een waardige afsluiting van een prima album.

Wat we op Dream Weapon horen is een band die duidelijk een andere richting is ingeslagen. Hoewel de muziek nog altijd in zekere mate chaotisch is, is het kakofonische gehalte een stuk teruggeschroefd. De metal is nagenoeg volledig uit de muziek verdwenen en de nadruk wordt meer gelegd op dromerige soundscapes en op het elektronische spectrum van de muziek. In vrijwel geen enkel nummer op de plaat is een dominante, scheurende metalriff te horen. Is dat erg? Niet per se, maar af en toe blijft het verlangen naar een extra portie zwaardere metalen aanwezig. Het album zal voor sommigen wat wennen zijn, want soms lijkt het wel alsof we met een hele andere band te maken hebben. Het zal ook zeker niet iedereens voorkeur hebben, maar de kwaliteit staat buiten kijf.

Score:

75/100

Label:

Relapse Records, 2021

Tracklisting:

  1. Exit Perfect Mind
  2. Pyrocene
  3. Dream Weapon
  4. Desert Stairs
  5. Alone In The Heart Of The Light
  6. Ritual Circle
  7. Single Black Point
  8. Great Mother

Line-up:

  • Michael Sochynsky – Keyboards, programmering
  • Hamilton Jordan – Gitaar
  • Tony Wolski – Vocalen
  • Nick Yacyshyn – Drums

Links: