Gaylord – Crown of Joy (A Sublime Sun Thriving Amongst Suicidal Stars)

Gaylord!! Woohoo! Wat een heerlijke naam. En ze haten (de) black metal(scene), heerlijk. Net wat we nodig hebben. Iemand die haters haat. En het zijn antifascisten ook! Net wat we nodig hebben, iemand die ha… Je snapt het wel. Nu, in plaats van het zonnetje in huis te zijn, besliste Richard Alan Weeks om zijn innerlijke Arjen Lucassen bot te vieren en Ayreongewijs een dozijn gastartiesten te verzamelen voor een nieuw album. In dit geval 17 gastbijdragen, waaronder een R&B zangeres, iemand met de naam thetrashyourmomthrewout, Karl Willetts (Memoriam, ex-Bolt Thrower), Nate Lewis (Ante-Inferno, Petrichor) en nog een bende onverlaten met te veel tijd en te weinig therapie. Gaylord integreert trap, RnB, jazz, j-pop, hip-hop en hyper pop in zijn blackened death metal, die blackmetalfans zal irriteren, want ZE MENGEN HET MET BLACK METAL! HAHAHAHAHAHHA… Urgh…


Maar ik schrik er van. Blijkbaar lopen in Groot-Brittannië nog steeds horden evil ende kvlt blackmetalfans rond. Het bestaansrecht van Gaylord, diens missie en visie, CSR en DNA is gericht op het triggeren van deze groep mensen. Ironisch of niet, dat is wat ze menen te doen. Nu, het kan aan mij liggen, maar ik ben er persoonlijk van overtuigd dat er meer artiesten zijn die doen alsof er nog steeds horden evil ende kvlt blackmetalfans rondlopen, dan dat er effectief horden evil ende kvlt blackmetalfans rondlopen. Ik kan dan ook niet wachten tot er effectief een band langskomt die een persiflage maakt van projecten als Gaylord. Ondertussen moeten we het wel nog steeds doen met Gaylord, een vrij simpele afgeleide van The Meads of Asphodel. Zeventien gastbijdragen en 22 muziekgenres, in de rand van black metal, want pure black metal is extreem rechts en dat is slecht, of we gaan doen alsof dat slecht is, want anders hebben we geen mop en geen clou. Je hoort nochtans wel tijdens Crown of Joy dat men hier en daar veel zin heeft om black metal te spelen, en wellicht ook doet in andere projecten. Alleen moet het allemaal ongedwongen grappig overkomen, doordacht maar dan zonder echte diepgang, en ironisch omwille van de ironie. Het is grappig omdat het grappig is om niet grappig te zijn en te weten dat het niet grappig is, zo lang het niet overduidelijk grappig of overduidelijk niet grappig is. Gaylord is een vorm van Zoomer Humor, gebracht door een millennial, met een onuitgesproken of gespeelde haat/liefde verhouding met extreme *(cool klinkende/rechtse) black metal. Daarnaast krijg je ook gewoon veel digitale viking death metal met een soort van foute powermetalinsteek of iets wat er voor moet doorgaan. Weinig geinig.

Vooral de problematische relatie van de maker van deze muziek met black metal is interessant, de uitwerking er van in de nummers is eerder… matig. Probeer zelf maar eens met dergelijke mindconstructies aan de slag te gaan: je bent al moe nadat je het hebt uitgedacht. Het klinkt dan ook effectief vermoeid, voorspelbaar onvoorspelbaar, voorspelbaar voorspelbaar en vooral: random. Er zijn dan ook maar drie scores mogelijk: 37, 88 en 66 (want dat is bijna satan en zo). Laat ik ze optellen en delen door 3! Wel naar beneden afronden, want het is 2021.

Luistertip: Shit Scene, Shit Bands. [ironische niet ironisch modus] Heerlijk slechte black metal bashing!! [/ironische niet ironisch modus]

Black metal makes your day great.
But A̶n̶a̶l̶ Alan makes your hole Weeks.

Score:

64/100

Label:

Blackened Death Records, 2021

Tracklisting:

  1. Lay Down
  2. Ghost Me
  3. Dread
  4. Shit Scene, Shit Bands
  5. White Night Gaslight
  6. High and Mighty
  7. Grey Rainbow
  8. Coiled in Dust
  9. Obfuscation of Intent
  10. Ten Wing Angel
  11. Nailed Deity
  12. Again and Again
  13. None / Nothing
  14. Judgement and Justice
  15. Slitting Their Throats
  16. Kvlt After School Xbox Kommando
  17. Sublime Sunshine

Line-up:

  • Lord Gaylord aka Richard Alan Weeks – Alles

Links: