Gallows – Orchestra of Wolves
In At The Deep End – 2006
Hoewel er ook nadelen zitten aan het recensent-zijn (zoals bijvoorbeeld het grondig moeten luisteren van matige platen, die je normaal nooit van z’n leven op zou zetten), zitten er
gelukkig ook vele voordelen aan. Een van die voordelen is toch wel dat je af en toe bandjes tegenkomt, die je normaalgesproken nooit zou zijn tegengekomen.
Gallows is zo’n band waarvan ik waarschijnlijk niet zo snel de cd uit de platenbakken had gevist. Hoewel ik prima overweg kan met de wat extremere vormen van hardcore
loop ik meestal meteen door naar de afdeling Metal om te kijken
of er nog wat duistere, agressieve of bloederige cd’s voor me bij zitten. Geen metal dit keer, maar de muziek van deze Britten bevalt mij verrassend genoeg uitstekend!
Neem als basis inventieve hardcore a la Refused of At the Drive In, voeg daarbij een fikse rock ‘n roll inslag, zoals bijvoorbeeld een band als
Every Time I Die dat zo sterk doet, en daarbij nog een lading typisch Britse punk en je hebt Gallows.
De nummers zijn stuk voor stuk op een erg spontane manier geschreven, iets wat er voor zorgt dat de verveling tijdens het luisteren
geen moment toeslaat. De ene tempowisseling na de andere, maar de nummers staan werkelijk als een huis.
Zelfs een orgeltje wordt ingezet om sommige nummers nóg een tikkeltje pakkender te maken en de
heerlijk cynische en ook grappige ‘fuck you’ teksten worden door Frank Carter lekker intens ingeschreeuwd wat de toch wel vrij speelse muziek een lekker agressief randje meegeeft.
Deze vocalen hebben trouwens behoorlijk wat weg van Jeffrey Eaton van Modern Life is War.
En dat is helemaal niet erg al zeg ik het zelf!
Het leuke van deze band is dat het allemaal enorm natuurlijk overkomt. De productie is vrij vlak, maar toch past het perfect bij de muziek. Zo zie je maar dat meerdere
gitaarlagen en vette producties niet persé tot een beter resultaat hoeven te leiden. Integendeel! Had dit Orchestra of Wolves een moderne “metalproductie”
meegekregen, dan was de hele intentie van het album waarschijnlijk in de soep gelopen.
Voor mij dus de verrassing van de maand, dit Gallows. Nou ben ik nou niet echt de persoon die zijn kast vol heeft staan met dit soort bands, maar zo af en toe
kan ik hier een enorme kick van krijgen. De energie spat er werkelijk vanaf en slaat onmiddelijk over op je gemoedstoestand op dat moment. Ik krijg er in ieder geval
geen genoeg van op dit moment. Luistertip: Abandon Ship en het lekker heftige, tegendraadse Just Because You Sleep Next to Me Doesn’t Mean You’re Safe(!). Ja die ja.
Tracklist:
- Kill the Rhythm
- Come Friendly Bombs
- Abandon Ship
- In the Belly of a Shark
- Six Years
- Rolling With the Punches
- Last Fight for the Living Dead
- Just Because You Sleep Next to Me Doesn’t Mean You’re Safe
- Will Someone Shoot That Fucking Snake
- Stay Cold
- I Promise This Won’t Hurt
- Orchestra of Wolves
Line-up:
- Frank Carter – vocals
- Laurent Barnard – guitar, vocals, keys
- Stuart Gili-Ross – bass, vocals
- Lee Barratt – drums – vocals
Links: