Forest/Mountain is een instrumentaal post-rock/metal trio uit Noord-Limburg, België, en is niet vies van een paar schuine strepen. De band bewandelt echt het pad tussen rock en metal en maakt regelmatig de oversteek. In 2016 verscheen eerder al de Zandstorm EP die stevig, maar genuanceerd was, en waarvan vooral het nummer Tantra is blijven hangen. Deze EP heeft de groep ook geen windeieren gelegd want ze heeft daarmee al het voorprogramma van onder meer Rosetta, North en Kapitan Korsakov gespeeld. Hoe vervolgt Prisma het verhaal van deze heren?
De eerste track, Vlinders in de winter, is een gewaagde elf minuten lang, maar komt vanaf de eerste noot meteen ter zake. Zo vermijdt Forest/Mountain al de grootste valkuil binnen de post-rock. We horen een zacht, maar weemoedig geluid, herinnerend aan de zachtere momenten bij Russian Circles. Forest/Mountain weet dit nummer sterk en gelaagd op te bouwen. Zo trekt de gitaar het nummer binnen de minuut al open door een aantal zware akkoorden over het hoofdthema te plaatsen. Echt hard wordt het echter niet, maar Vlinders in de winter is meeslepend, pakkend en een gewaagde maar effectieve opener. Opvolger Elandstrand houdt het nog rustiger en kabbelt vijf minuten voort als een rustig beekje. De band komt ermee weg en het nummer werkt, maar het is wel een duffe titel.
Tot dusver toont Prisma een echt post-rock geluid en dit is nogal een contrast met het stevigere Zandstorm. Maar het venijn zit hem in de staart want de laatste drie nummers toveren een paar heerlijke riffs tevoorschijn en zijn doorspekt met Tool-invloeden en post-metal momenten. Nekslag, zoals de titel doet vermoeden, is veel meer dreigend en steunt op een spannende baslijn met gitaarchugs à la Tool. Echter, de gitaar volgt dit op met een hoger lijntje en dat vind ik eerder een stap terug dan verder in de opbouw. Gelukkig gaat de band onmiddellijk hierna voluit en wordt er echt lekker doorgespeeld. Er zit wel nog één haar in de boter en dat is dat er een speech achter dit stuk geplaatst is. Wie mij kent weet dat dit ik dit zelden weet te appreciëren, en dat is hier ook het geval. Wel sluit de band af met meer lekkere riffs en variaties op het hoofdthema en die zijn op z’n minst vet. Albatros gunt de luisteraar geen rust en begint met een afstraffend zware riff. Door het hele nummer wordt er riff na riff afgespeeld en ze zijn allen even goed. De drums kennen halverwege een tuimelend effect en de bas bindt het geheel zo mooi. Een zeer sterk nummer. Afsluiter Dauwtrip staat ook weer bol van de Tool-invloeden en daar is helemaal niks mis mee. Er wordt geopend met een prachtig duet tussen bas en drums en wanneer de muziek stopt en de gitaar ongenuanceerd begint te chuggen, komt er een grote lach op mijn gezicht. We horen hier zalige elementen die doen denken aan Jambi, The Patient, Schism en nog veel meer zonder te plagiëren.
Forest/Mountain weet mijn lach tot het einde vast te houden en levert met Prisma een album dat recht tussen post-rock en post-metal invaart. De band is enorm gegroeid sinds Zandstorm. Er zijn geen onverwachte veranderingen doorgevoerd, maar er zit meer nuance in de muziek, de band weet langer de aandacht vast te houden, er is meer gelaagdheid en de riffs zijn er heel zeker op vooruitgegaan. Werner weet als bassist echt een vormende en bindende rol te spelen in de muziek terwijl Thomas het interessant houdt door variatie in het geheel te brengen en Hans houdt de hele groep recht en zijn spel ondersteunt altijd de andere instrumenten. Kan iemand deze mannen op Dunk of Arctangent boeken volgend jaar? Ze zouden er niet uit de toon vallen. Liefhebbers van post-rock en post-metal moeten Prisma echt een kans geven. Er valt hier veel moois te ontdekken.
Score:
85/100
Label:
Eigen beheer 2018
Tracklisting:
- Vlinders In De Winter
- Elandstrand
- Nekslag
- Albatros
- Dauwtrip
Line-up:
- Thomas Trappeniers – Gitaar
- Werner Roozen – Bas
- Hans Kwanten – Drums
Links: