We winden er geen doekjes om, ik had alle moed nodig om Equilibrium van een review te voorzien dit jaar. Het zat er natuurlijk aan te komen, kijkend naar voorlopers Armageddon (2016) en Erdentempel (2014). De afgelopen tien jaar zagen we al het venijn uit deze Duitse band vloeien, waarbij het alsmaar epischer en groovier werd. Met een lichte vertraging is er dit jaar dus Renegades en dat blijkt een goede albumtitel te zijn. De band is het nostalgische verleden immers erg afvallig geworden en daar hebben nieuwkomers Skar (bas) en Skadi Rodehurst (synth) naar mijn gevoel weinig mee te maken.
Het doet denken aan een gok die bands als Within Temptation gemaakt hebben. Op dit album duiken er immers wel wat gastbijdrages op die het geheel een andere draai geven. Toch is dat zeker niet de enige factor die Equilibrium anders doet klinken. Het lijkt erop alsof ze dit keer een heel andere weg in willen slaan. Dat blijkt nog niet zo sterk uit een nummer als de groovy titeltrack die de plaat opent. Vanaf Tornado duiken er clean vocals op en wordt het duidelijk dat experimenten centraal staan. Hoewel de melodische golven heel wat doen denken aan bands als Within Temptation, klinken ze op de volgende Duitstalige track Himmel und Feuer wel erg mak en dansbaar. Ze kunnen haast mee met de landgenoten van Schandmaul met deze Samson & Gert-beats.
Op Path of Destiny duiken plots core-knapen The Butcher Sisters op en krijgt het geheel meer een modern metal feel die me soms wat richting Amaranthe doet denken. Een referentie die minder van toepassing is bij Hype Train met Julie Elven, dat echt wel één van de epische aanraders is op deze plaat, maar toch binnen een groovy en modern jasje gebracht wordt. Dat blijven de kernwoorden van deze plaat, hoewel deze Duitsers wel behoorlijk afwisselen met een steviger melodisch nummer als Moonlight en meezingers, voorzien van clean vocals, zoals Kawaakari – The Periphery of the Mind en de cover Johnny B. Vooral bij die laatste track gaan de fans van Sagas mogelijk wat zenuwtrekken krijgen.
Maar laten we Equilibrium vooral trachten te evalueren volgens deze nieuwe, moderne insteek waar deze band duidelijk naartoe gewerkt heeft. Deze plaat staat bol van de experimenten en hoewel de overzoete nasmaak en vocale plakkerigheid niet helemaal mijn ding zijn, is de afwisseling en gedurfde insteek lovenswaardig. Sagas komt nooit terug, zo veel is duidelijk, maar dat betekent echter niet dat alle hevigheid uit deze band is gehaald. Dat bewijst Final Tear waar zelfs Greta Thunberg even opduikt. Misschien is de boodschap, dat Equilibrium net als het klimaat verandert en dat we er niet veel aan kunnen doen. Wie het aandurft, hale hem in huis!
Score:
75/100
Label:
Nuclear Blast, 2019
Tracklisting:
- Renegades – A Lost Generation
- Tornado
- Himmel und Feuer
- Path of Destiny
- Moonlight
- Kawakaari – The Periphery of the Mind
- Johnny B. (The Hooters cover)
- Final Tear
- Hype Train
- Rise of the Phoenix
Line-up:
- René – Gitaar, synth
- Hati – Drums
- Robse – Zang
- Dom – Gitaar
- Skar – Bas
- Skadi – Rosehurst
Links: