Fires in the Distance – Air Not Meant for Us

Geschreven door op 21-05-2023 om 21:30.

Dit is eentje waar ik naar heb uitgekeken! Fires in the Distance keert na drie jaar terug met een nieuwe langspeler getiteld Air Not Meant for Us. Deze Amerikaanse formatie brengt melodische death-doom in een lekker fris jasje. De debuutplaat Echoes from Deep November was al meteen een voltreffer. Ook nu wordt de muziek verspreid onder de vleugels van Prosthetic Records, een label dat bijna altijd kwaliteitsproducten aan de man weet te brengen. Dit maakt me meer dan benieuwd of we met een smeulend hoopje houtskool te maken hebben of een volledig uitslaande bosbrand. Vandaag bespreken we dus Fires in the Distance.

Op Air Not Meant for Us keert het signatuurgeluid uit de vorige langspeler in volle glorie terug. Hierbij is het belangrijk om enkele uitgangspunten van de muziek te bespreken. Zo is de basis in feite vrij simpel. Het is maar net welke invalshoek je gebruikt: of het is langzame melodeath, of het is snelle death-doom. We krijgen in ieder geval heerlijke dubbele melodische gitaarlijnen, ondersteund door dromerige orkestratie om lekker bij weg te mijmeren. Dat wordt afgewisseld met simpele, maar zeer effectieve groovende death-doomriffs waarvan je hoofd zeker niet stil blijft staan. Als derde element voegt Fires in the Distance hier nog lekker zweverig gothic pianospel aan toe dat het geheel fris, maar vooral ontzettend intrigerend maakt. De combinatie van bovenstaande elementen zorgt ervoor dat je als luisteraar in de muziek getrokken wordt. De lekkere ratelgrom van zanger en bassist Grimaldi is de perfecte begeleider en dient haast als additioneel muziekinstrument om de zware momenten extra aan te dikken. Als we hier wat bands tegenaan zouden gooien, dan vinden we elementen terug van Be’Lakor, Amorphis en Swallow the Sun.

Fires in the Distance neemt lekker de tijd voor zijn nummers. Net als op de debuterende voorganger krijgen we zes uitgerekte nummers, die dit keer in totaal net geen vijftig minuten in beslag nemen. Nergens voelt de muziek echter langdradig of saai. Sterker nog, de muziek weet me simpelweg in vervoering te brengen en laat me constant verlangen naar meer. De overgang naar een volgend nummer voelt haast als een onwelkome onderbreking uit de melodische trance die Air Not Meant for Us weet op te wekken. Ik noemde de muziek eerder al simpel, maar in simpliciteit schuilt soms ook juist complexiteit. Dat is met dit album zeker het geval. De muziek zit goed in elkaar en dwingt na elke luisterbeurt een nieuwe druk op de afspeelknop af.

De verleiding heeft wederom gewonnen dus klinken de begintonen van Harbringers nogmaals door mijn hoofdtelefoon. Dat start overigens met een lekker knisperend haardvuurtje dat in de verte te horen is. Een bewuste (komische) verwijzing naar de bandnaam? Kan haast niet anders. Hiermee wordt in ieder geval een goede start gemaakt voor een vlammende recensie. Onder begeleiding van toetsenwerk wordt naar lekker slepende gitaarlijnen toegewerkt. Daarenboven is de productie werkelijk kraakhelder. De drums, orkestratie, gitaarlijnen en vocalen werken in totale harmonie samen om het beste uit elkaar naar boven te halen. Dat is een aspect dat we in alle zes de composities terug horen komen, zij het in wisselende gedaantes. Zo ligt in de benoemde opener de focus met name op de melodische kant. Echter geen treurende gedachtes bij Fires in the Distance, maar juist meer opgewekte uitspattingen.

Wisdom of the Falling Leaves weet je met het hypnotiserende toetsenwerk vervolgens direct in de muziek te trekken. Het lijkt allemaal zo simpel wat deze Amerikanen hier brengen maar het is allemaal van de bovenste plank. Hier wordt al wat meer gespeeld met het zwaardere riffwerk, maar dat komt met name vooral tot uiting in het daaropvolgende Crumbling Pillars of a Tranquil Mind. Bij aanvang lijken we weer een lekker warm bad aan melodische death-doom te pakken te hebben, maar het zijn de logge riffs die het nummer vooruit drijven.

De tweede helft van het album start met een instrumentaal intermezzo (van zes minuten) in de vorm van Adrift, Beneath the Listless Waves. Muzikaal gezien krijgen we dezelfde elementen waarbij de instrumentatie logischerwijs meer de kans krijgt om uit te blinken. Echte uitspattingen blijven hier echter achterwege, op een flinke solo daargelaten. Psalm of the Merciless borduurt voort op het herkenbare geluid en is wederom een nummer om bij weg te dromen. Afsluiter Idiopathic Despair geeft een maximale toegift door misschien wel de beste melodische gitaarlijnen op het album af te wisselen met donderende doomriffs. Die worden daarbij goed herhaald en lekker lang gerokken, iets wat bij de gratie van Satan alleen mag als ze zo bitterzoet smaken als Fires in the Distance ze hier presenteert.

Mijn vurige betoog kan tot geen andere conclusie leiden. Fires in the Distance brengt met Air Not Meant for Us een onwijs lekkere melodische death-doom plaat uit. Hiermee bouwt de band duidelijk voort op voorganger Echoes from Deep November, maar weet zijn eigen geluid verder te verfijnen. Zeer verslavend spul dit!

Score:

89/100

Label:

Prosthetic Records, 2023

Tracklisting:

  1. Harbringers
  2. Wisdom of Falling Leaves
  3. Crumbling Pillars of a Tranquil Mind
  4. Adrift, Beneath the Listless Waves
  5. Psalm of the Merciless
  6. Idiopathic Despair

Line-up:

  • Kristian Grimaldi – Gitaar, zang
  • Yegor Savonin – Gitaar, keyboard
  • Craig Breitsprecher – Basgitaar, zang
  • Jordan Rippe – Drums

Links: