Als je de muziek “d-beat hardcore thrash punk” noemt, kan het nog alle kanten op. Dit Feral State uit Leicester neemt het niet zo nauw. Zelf geeft de band aan graag de rat in uw kelder dan wel het bloed op uw bruidsjurk te zijn. De dampende hondendrol op een net gemaaid gazon. Oftewel, een stukje decivilisatie binnen uw civilisatie. De band noemt als inspiratie Broken Bones en D.R.I. Dat zijn niet de minste namen dus ik ben benieuwd!
De band heeft al een en ander uitgebracht aan splits alsook een officieel debuut getiteld Feral State. De eerste demo, getiteld Demo, is extreem rauw. En dan hebben we het over extreem rauw als een nog spartelende vis op je bord. Alsof je een levende koe serveert aan iemand die een biefstukje bestelt. Holy shit, wat is die eerste demo rauw! U begreep het al na het eerste voorbeeld, toch voelde ik de noodzaak nog een voorbeeld te geven. De eerste officiële langspeler heeft wél een studio van binnen gezien en is keurig voorzien van een degelijke mix. Zo ook nu deze opvolger II. Albumtitels verzinnen, daar doet Feral State niet aan.
Zelf vinden de mannen dat ‘riffs’ hun sterke punt is. En inderdaad, tracks als Live in Fear en Constant Terror hebben noemenswaardige riffs. Het doet regelmatig denken aan 80’s bands als Ultra Violent. Iets echt onderscheidends doet de band niet. Als je kijkt naar de cover en de beschrijving verwacht je geen technisch gepriegel en die niet-verwachting wordt ruimschoots ingelost. Het losse spel past uitstekend bij de ontspannen tracks waar ruimte is voor rustpunten. Wat domineert zijn de stenige riffs en het lompe baswerk dat de constant drijvende factor is. De tracks zijn erg kort, maar zitten logisch in elkaar.
Het sterke punt van deze release zijn de verrassende melodieuze inslagen. Bijvoorbeeld op Live in Fear en Ready to Fall waar plots de track na een hoop gestamp openbreekt met een meer melodieuze lead. Dat openbreken van tracks doet de band meermaals, en met verve. Ook Slow Decay pakt dit trucje op met een verdwaalde solo die bijna Zweeds aandoet. Die melodieuze aanpak maakt ook van Tranquilised een memorabele track. Wat een dikke riff! Of pak de kietelende tomslagen op Dragged Down die uiteindelijk naar een half time d-beat leiden waar we kunnen headbangen tot we een ons wegen. Het houdt de plaat interessant. Als tijdens Head Drill de luisteraar wordt uitgenodigd zijn ‘neukende hoofd te bonzen’ (Google Translate-vertaling) is dat te laat. Bij de openingstonen knalt de d-beat namelijk dermate hard van start waardoor je niet stil kan blijven zitten. Iets minder interessant zijn track tien en elf waarbij Feral State wat in herhaling valt. De riffs zijn ook net een tandje minder boeiend dan wat we al gehoord hebben. Mold Ridden biedt plotselinge rusten die je geboeid houden. Helaas mist aan het einde het doorpakken met een echte breakdown. Afsluiter Survival Game met zijn razendsnelle picks blaast met een vleugje speed metal het album uit.
Het nadeel van deze plaat is dat je nieuw servies zal nodig hebben. II is snel, energiek, melodieus en kleurrijk. Het positieve is dat de plaat vol zit met energie en muzikale verrassingen. De band laat horen dat muziek meer is dan dom stampen. Het is de luisteraar blijven boeien, uitdagen en af en toe vol op zijn muil stompen. De riffs zijn inderdaad regelmatig het aflikken waard. Feral State heeft met deze tweede plaat mijn verwachtingen zwaar overtroffen, en II gaat zeker nog wat extra rondjes draaien. Nu wil ik ook een rat in mijn kelder…
Score:
80/100
Label:
Road To Masochist, 2025
Tracklisting:
- Concrete
- Live in Fear
- Dragged Down
- Constant Terror
- Ready to Fall
- Slow Decay
- Tranquilised
- Head Drill
- Scab
- Bad Time
- Nuclear
- Mold Ridden
- Survival Game
Line-up:
- Joe Lander – Vocalen
- Marcus Green – Drum
- Christian Nurse – Gitaar
- Fran Fearon – Basgitaar
Links: