Farer – Monad

Geschreven door op 23-11-2020 om 23:16.

Een tijdje geleden deed ik de nieuwe All Are To Return, een Nederlandse variant op The Body in een Cold Meat Industries-fase. Met plezier trouwens. Een logisch vervolg is deze plaat. De nieuwe Farer, een band die bestaat uit 66,6 procent Ortega. Eveneens Nederlands dus. Twee bassist-schreeuwers en een drummer. In 2013 ontstond de band onder de naam Menhir, in 2019 werd dat Farer. Debuutalbum Monad is mijn kennismaking met Farer, voor jullie wellicht ook. Het album verschijnt via Aesthetic Death op cd en via Tartarus op tape. De promotekst was in ieder geval veelbelovend. Ik neem even een stuk(je) over:

“slijpende riffs en diepe pulserende ritmes; een onrustig roeren. Temidden van al deze lagen horen we de menselijke stem als een oer-woordloze schreeuw – de shock van het zijn. We voelen de dissonantie van krachten die strijden om het bestaan ​​en de harmonie van lichtloze vergetelheid. Gefluister van ondoorgrondelijke waarheden komen voort uit het statische.

Farer presenteert een tactiele ervaring van de grimmige en brute cyclus van schepping en vernietiging. Er is wanhoop en woede, maar vooral een beter begrip van de eeuwige patronen die door het vlees weerklinken. De meedogenloze lagen van verpletterd geluid bieden geen uitstel. De zang is brutaal eerlijk en rauw. Complex en volkomen somber. Een confrontatie met de leegte.

Uit het niets, wordt er niets.”

Wel zet me maar aan de kant want ik kan hier wezenlijk geen woord aan toevoegen. De voetnoot dat het vocale gebeuren opnieuw aansluiting vindt bij The Body, ja. En dat de dronedoompostmetalbeleving – want het is vooral een beleving, deze vier uiterst lange nummers – zeer goed zou moeten vallen bij liefhebber van The Church of Ra (Hessian, Syndrome, The Black Heart Rebellion, Treha Sektori, Oathbreaker en Amenra als ik het goed voorheb). Ook wie zijn hart verloren heeft aan Consouling Records kan hier overduidelijk mee aan de slag.

Moet ik er nog iets over vertellen? Ja, dat JB van der Wal (Dool, Lugubre, ex-Aborted) de opnames en mix verzorgde. Dat James Plotkin de mastering voor zich nam. En dat het uiterst congruente, zogenaamde monochrome artwork van Niels Verwijk niet minder dan schitterend is in de setting van deze nieuwe Farer. Hetzelfde geldt voor de video trouwens. Die et ziet eruit zoals de muziek piept en dreunt. Heerlijk als het allemaal samenkomt. Ik ben dan ook uiterst benieuwd of het live ook zo een convergerende totaalbeleving is.

Luistertip: Asulon – nummer twee op deze plaat – veel verder zullen de meeste luisteraars in één keer niet komen vrees ik.

Score:

80/100

Label:

Aesthetic Death , 2020

Tracklisting:

  1. Phanes
  2. Asulon
  3. Moros
  4. Elpis

Line-up:

  • Frank de Boer – Bas, keel
  • Arjan van Dalen – Bas, keel
  • Sven Jurgens – Drums, percussie

Links: