Fallujah – The Flesh Prevails
Unique Leader Records, 2014
Technical deathmetal, je wordt er wild van of het laat je koud. Op mij hebben bands in het genre eerder een vermoeiende werking. Het technische riffwerk, het bijna onmenselijke drumwerk; allemaal goed en wel, maar na een paar nummers heb ik doorgaans de indruk dat ik het allemaal al eens eerder gehoord heb. Het genre is wat verzadigd geraakt met bands die qua sound wat teveel naar elkaar neigen. De Amerikanen van Fallujah gooien het met The Flesh Prevails gelukkig over een andere boeg.
2013 was hét jaar voor de hipsters van Deafheaven, die met Sunbather een album uitbrachten dat nog lang in het collectief geheugen van velen voort zal leven. Hun met shoegaze doordrenkte blackmetal was een schot in de roos voor fans van beide genres en ik kan me niet van de indruk ontdoen dat Fallujah een vergelijkbare aanpak heeft willen volgen als die van hun landgenoten. De muziek op The Flesh Prevails is wel nog steeds erg technisch en het is en blijft deathmetal, maar dan doordrenkt met een atmosferische saus. De intro van Starlit Path is meteen een mooi voorspel van waar de luisteraar zich op dit album aan kan verwachten en legt tevens een pijnpunt bloot dat zich over het hele album zal manifesteren: de wel erg steriele productie.
Ik ben geen kenner van de technische aspecten die verbonden zijn aan de kwaliteit en mastering van muziek. Wat ik wel weet, is dat de productie een gebrek aan ziel heeft, een gebrek aan punch. Wat meer bas ware welkom geweest. Ook kreeg ik de indruk dat volumeverschillen erg schaars zijn, waardoor het album wat vermoeiend kan zijn voor de oren. Een teveel aan compressie dus. De muziek van Fallujah is behoorlijk imposant, zelfs overweldigend, waardoor niet iedereen een dergelijke mastering lang zal kunnen verdragen. Voor mensen die bands met zwaar gecompresseerde muziek vaak beluisteren (bijvoorbeeld Anaal Nathrakh) zou dit echter geen probleem mogen vormen. Desalniettemin zou ik het album toch eens willen horen met een iets “warmere” productie, want muzikaal is The Flesh Prevails echt wel een pareltje.
Noot: het moet ook wel gezegd worden dat de kwaliteit van de muziek normaal heel wat beter is dan op onderstaande YouTubelink.
Dat slechts een select publiek behoefte heeft aan een overdaad aan technische fratsen in z’n metal heeft Fallujah begrepen, iets wat andere bands binnen het genre ook zouden mogen doen. De band weet perfect haar technische aanleg te gebruiken om prachtige, op momenten bijna gracieuze riffs en soundscapes te creëren die binnen het genre hun gelijken nog moeten vinden. Op het drumwerk kan ik niets aanmerken: Andrew Baird drumt het geheel aaneen met machinale precisie. De “zwakke schakel” van de nummers moet toch wel de stem zijn van Alex Hoffman, met een timbre dat gedurende het volledige album nagenoeg hetzelfde blijft. Het gemis van meer variatie wordt echter wel opgevangen door de vrouwelijke stem van Roniit Alkayam.
Naar mijn mening is dit één van de beste releases van 2014 tot nu toe geworden. The Flesh Prevails voelt aan als een frisse wind binnen mijn muziekbibliotheek en zal dat naar alle waarschijnlijkheid een tijdje blijven. Hoewel de productie beter had gekund en voor velen waarschijnlijk het heikel punt bij uitstek zal zijn, is dit een album dat behoorlijk uniek is binnen z’n genre, en ik ben er echt helemaal weg van. Of dit live helemaal tot z’n recht zal kunnen komen is nog maar de vraag, aan Fallujah om m’n ongelijk te bewijzen. En oh, wat een pareltje van een hoes heeft deze plaat ook. Aanvoerder van mijn jaarlijst? We zullen zien.
Tracklisting:
- Starlit Path
- Carved from Stone
- The Night Reveals
- The Flesh Prevails
- Levitation
- Alone With You
- Allure
- Sapphire
- Chemical Cave
Line-up:
- Alex Hofmann – Vocalen
- Scott Carstairs – Gitaar
- Brian James – Gitaar
- Rob Morey – Basgitaar
- Andrew Baird – Drum
Links: