Exocrine – The Hybrid Suns

Geschreven door op 17-06-2022 om 20:19.

Waar technische death metal de laatste tijd meer en meer een beetje tegen haar grenzen aan lijkt te lopen en veel bands het maar zo bruut, chaotisch of technisch mogelijk willen neerknallen, is er ook nog een aantal bands binnen het (sub)genre dat door een iets andere aanpak met kop en schouders boven het maaiveld uitsteekt. Het Franse Exocrine is daar een uitstekend voorbeeld van.

Het viertal uit Bordeaux heeft in de afgelopen zeven jaar vier albums uitgebracht (Unreal Existence in 2015, Ascension in 2017, 2018 bracht Molten Giant en 2020 leverde Maelstrom op) en is nu alweer toe aan album nummer vijf: The Hybrid Suns. Stil zitten zit hen niet in de genen. Alle albums konden veelal rekenen op lovende woorden en een hoge waardering vanwege de verfrissende uitvoering van het kwartet. En dat blijkt op The Hybrid Suns niet anders.

Op album nummer vijf kleuren de Fransen hun veelzijdige technische death metal in zoals we van ze gewend zijn. Direct vanaf opener en titelnummer The Hybrid Suns vliegen de arpeggio’s en een bombardement aan denderende drums je om de oren. Daarnaast kun je weer rekenen op een spervuur aan muterende noten, ongebruikelijke maatsoorten, plotselinge tempowisselingen en veranderingen van sfeer. De trompet, die op Maelstrom zo’n verkwikkende verrijking bleek te zijn, ontbreekt deze keer. Op het vorige album deden vrouwelijke vocalen voor het eerst hun intrede en die horen we ook nu weer terugkeren; dit keer is Clémentine Browne, zangeres van de Franse post-rockband Matrass, verantwoordelijk voor wat harmonieuze toevoegingen en een brul in Dying Light.

Ondanks het vermengen van verschillende invloeden, zoals jazz elementen, raakt het album zijn samenhang nergens kwijt. Dat heeft het vooral te danken aan de melodieuze lijnen die overal te horen zijn en een soort van verbindende werking hebben. Hoezeer het album ook vol staat met technische vingervlugheid en alles in een hoog tempo weggetrapt wordt, vervallen de composities geen moment tot het niveau van het zichzelf op de borst kloppen of tot een uitvoering die louter gericht is op enkel zo snel als mogelijk. Melodie, intrigerende drumpatronen en pakkende riffs voeren constant de boventoon. De vrijheid die de gitaren geboden wordt binnen de composities leidt ertoe dat de nummers geregeld onverwachte paden bewandelen (Vortex of Shadow, End of Time). Daarnaast is er ook ruimte voor wat andere accenten. De hypnotiserende riffs en beukende drums worden afgewisseld met bijvoorbeeld akoestische gitaren (begin Burning Sand) en elektronische geluiden en riedeltjes (Watchtower, Vortex of Shadow, Burning Sand, Blast). De toevoeging van deze diverse, kleine elementen zorgt voor een afwisselende inkleuring. Het geeft de composities niet alleen meer sfeer, maar ook meer diepgang. Hierdoor blijft Exocrine de gehele lengte van het album fris klinken. Weet echter dat bij elke aanvulling de volgende blastbeat en/of tempoversnelling alweer op de loer ligt.

The Hybrid Suns is een fascinerend, gevarieerd album, waarmee Exocrine bewijst dat er zeker nog bands zijn die progressieve, technische death metal op een aantrekkelijke wijze kunnen brengen, zonder te vervallen in louter een exercitie aan vingervlugheid. Mocht jij nog niet met dit Franse viertal bekend zijn, dan is het de hoogste tijd daar verandering in te brengen. Heerlijk album!

Score:

88/100

Label:

Unique Leader Records, 2022

Tracklisting:

1. The Hybrid Suns
2. Dying Light
3. Horns
4. Watchtower
5. Vortex of Shadow
6. End of Time
7. Burning Sand
8. Blast
9. Shrine

Line-up:

  • Sylvain Octor-Perez – Gitaar
  • Jordy Besse – Basgitaar, vocalen
  • Nicolas La Rosa – Gitaar
  • Théo Gendron – Drums

Links: