Een wonderlijk album, deze nieuwe van Everson Poe. Ondanks de zeer uitgebreide discografie (Grief is immers het zestiende album van de Amerikaanse Mae Shults), had ik nog nooit van haar band gehoord. Na een korte exploratie werd mijn aandacht getrokken, mede door het gegeven dat Grief een conceptalbum betreft. Het is een concept dat zich voornamelijk leent voor de betere psychopathische horrorfilms, handelend over een man van god die de ongelovige medemens uit de weg moet ruimen. In eerste instantie heeft deze man het met name gemunt op beoefenaars van de zwarte magie, maar na het uitvoeren van de zoveelste afslachting raakt hij in vertwijfeling. Bestaat god wel echt? En ben ik zelf niet bezeten door een demon? Hij komt tot de conclusie dat hij zichzelf heeft vervloekt en zijn leven een eigen lijdensweg is geworden.
Na enkele luisterbeurten had ik al vrij snel in de gaten dat we hier te maken hebben met een getalenteerd musicus. Iemand die de muziek voor zich laat werken op een haast cinematografische wijze. Het voelt daadwerkelijk alsof je naar een film aan het luisteren bent, mede vanwege een vrijwel continue stroom aan gesproken woorden, samples van uiteenlopende gebeurtenissen, interviews en ceremonies. De hoeveelheid en de samenstelling van deze auditieve vastleggingen is ronduit indrukwekkend. Het zal niet ieders ding zijn, heb ik zo’n vermoeden, om de hele tijd naar dit gewauwel te gaan zitten luisteren. Mij stoort het in ieder geval niet, omdat het samenspel met de duistere muziek prachtig op elkaar is afgestemd. Bovendien is er een gigantische dosis aan reverb toegevoegd, waardoor je er zo nu en dan heerlijk in kunt verdrinken. De opzwepende drums komen als verrassing volledig uit het niets, bevlogen en mede aangejaagd door de donkere brul van Mae. Sfeer, sfeer en nog eens bakken met sfeer, waardoor je er als luisteraar door wordt overrompeld.
Score:
80/100
Label:
Trepanation Recordings, 2021
Tracklisting:
1. Denial
2. Anger
3. Bargaining
4. Depression
5. Acceptance
Line-up:
- Mae Shults – Alles
Links: