Ett Dödens Maskineri – Sveriges Humanitära Ruiner

Geschreven door op 05-12-2019 om 18:55.

Persoonlijk vind ik het jammer dat een band als Crustina Aguilera niet dezelfde populariteit geniet als de vrouwelijke popzangeres met de vergelijkbare naam. De wereld zou toch een stukje mooier zijn, als je dit soort herrie door de boxen hoorde denderen, tijdens je wekelijkse supermarktbezoek. Afijn, Ett Dödens Maskineri zal eveneens geen populariteitswedstrijden winnen, ondanks het feit dat deze band zeer prettige Zweedse melodieuze crustpunk te bieden heeft.

Alle teksten zijn in het Zweeds, maar het schijnt dat er een dosis maatschappijkritiek in verwerkt zit. De albumtitel Sveriges Humanitära Ruiner vertaalt zich als Zweden’s Humanitaire Ruïnes. Deze band maakt muziek die een depressieve variant van Skitsystem lijkt te zijn. De mix heeft een dikke baslijn, maar laat de melodieuze gitaren goed doorkomen, zonder dat die melodie er heel dik bovenop ligt. Het geheel klinkt nog vrij helder en licht, voor crust toch. De cymbalen zijn wel wat te schel boven de muziek uit opgesteld.

Dödens maskineri biedt eerst een standaard melo d-beat begin, maar gaat halverwege over tot een triest instrumentaal outro. Het is alsof de zanger die overgang voelt aankomen. Eerst schreeuwt en roept hij, als een bezeten profeet, tot de ramp dan toch echt inzet, en de ondergang onontkoombaar is. Stad i ljus levert d-beat met acapella’s van emotionele roepkannonades. De melodieuze gitaarsectie neemt het in de refreinachtige ontknoping over en laat die Wolfbrigade-invloeden eens goed doorklinken. ‘We starten een nummer met een bassolo’, redeneerde Ett Dödens Maskineri. Leviatan ontpopt zich in een luttele twee minuten tot een uptempo crustmonster. Het tempo gaat omlaag voor Patriarkatets sista fäste. Slepende improvisatie die aan Shining doet denken waarin harmoniserende gitaren de toon zetten. Wow, het geheel wordt vervolgd met scandipsych. Gedurfd, maar uitgevoerd met een overtuiging die ervoor zorgt dat je het niet in vraag durft te stellen.

Rauw, emotioneel, dystopisch, met vette d-beat en pissed off vocalen, zo hoort crust te klinken. Creatief bovendien, met psychedelische passages die alleen nog maar sterker op het toch al treurige gemoed inwerken. Deze EP is toegankelijker dan de meeste platen die binnen het genre uitkomen. Een mooi moment voor de buitenstaander om nu dichterbij te komen, om toe te treden tot de ‘vrolijke’ wereld van miserie, politieke statements en kwaaie dronk die crustpunk heet.

Score:

89/100

Label:

Suicide Records, 2019

Tracklisting:

  1. Dödens maskineri
  2. Stad i ljus
  3. Leviatan
  4. Patriarkatets sista fäste
  5. Röda stugor med ruttnande knutar

Line-up:

  • Daniel Garpebring – Vocalen, gitaar
  • Aidin Razavi – Gitaar
  • Erik Öyen – Basgitaar
  • Andreas Thunmarker – Drums

Links: