Eternal Sacrifice is een symfonische blackmetalband uit Brazilië. Die bestond in 2019 25 jaar en bracht toen Ad Tertivm Librvm Nigrvm uit, hun derde langspeler, om hun bestaan feestelijk op te luisteren. In 2020 volgde Demongorgon – A History Of Rites, Skulls, Serpents And Fire, een plaat die niet door ons werd opgepikt. Jammer, want dat bleek ook al een dubbel album te zijn. Ook? Inderdaad, deze nieuwe plaat Inclinavit Se Ante Altare Diabolvs est Scriptor… Regere Sinister is ook een dubbelalbum geworden. Een album met maar liefst veertien nummers en een speelduur van respectievelijk, pak hem beet, 49 en 53 minuten. Poeh, dat wordt een hels karwei. Een even helse klus als praten tegen mensen die je niet kent of in sociale interactie gaan met individuen die je geen bruine boterham interesseren. Dagelijkse kost als je het mij vraagt.
Dit Braziliaanse vijftal heeft een rijke historie en gaat dus al heel wat jaren mee. Ik verwacht, want ik ken de band niet en heb nog geen enkele plaat van hen beluisterd, heel wat maturiteit in hun muziek terug te vinden. Als je alleen al kijkt naar de omkadering, de doos (of noem het gerust de verpakking), dan zit dat wel snor. Nochtans: voorzichtigheid is geboden, want hoe vaak wordt er niet getracht je een lege doos te verkopen?
En dan? Tja, dan blijkt de link naar de promo niet te werken. Waarom? Omdat de nummers van de songs te lang zijn om veilig ergens vanaf gehaald te kunnen worden. Althans, dat is de uitleg die ik krijg van de platen/promoboer. Even snel als ik het meld, krijg ik vanaf de andere kant van de wereld een mailing terug en ditmaal lukt alles wonderwel.
In ieder geval lijkt het logisch deze luistersessie op te delen. Het eerste deel van dit lijvige schrijfsel omvat mijn bedenkingen aangaande disc één, deel twee omvat bedenkingen betreffende disc twee. Tot hier geen vuiltje aan de spreekwoordelijke lucht.
Disc één start met een klassieke intro die voor de verandering Opening wordt genoemd. Je kan het zien als het openen van een deur, een portaal naar het duistere, donkere innerlijke dat volgt. Vervolgens wordt er precies een tekst voorgelezen en het blijft zo toch een poosje wachten eer we effectief wat brutale songstructuren te verwerken krijgen. The Pact (Hermetic Circle Of The Black Moon And The Golden Age) rolt en dendert echter wel vlot voorbij. Je proeft meteen de oude symfonische blackmetaldagen. Er zitten zeker behoorlijk wat Zuid-Amerikaanse ingrediënten in dit receptuur. Nochtans is de Zuid-Europese koksschool (voornamelijk de Griekse dan) ook niet veraf. Zo hoor ik in Death (A Reliquary, A Cameo, A Drop Of Blood And A Bottle Of Ambar!) of The Mass (The Black Consecration Of The Five Glories Cult) vooral in het vocale maar ook in de drum- en basfundamenten wat Varathron-invloeden. Ik vermoed dat de blaffende keelgeluiden, in dit laatste van de twee nummers, wel enige betekenis hebben in dit nummer, maar ik kan het zo niet thuisbrengen. Verder is de black metal in zijn uitvoering behoorlijk eenvoudig. Het is de toevoeging van verschillende vocale lagen, keyboard/synthpartijen en omgevingsgeluiden die het geheel wat complexer doen aanvoelen.
Disc twee omhelst opnieuw een heel arsenaal aan tracks, ook zeven om precies te zijn, voorzien van ellenlange titels. Evenals de eerste disc opent deze tweede met een instrumentaaltje: ditmaal is het een combinatie van akoestische partijen. Het ligt met toch beter dan de wat hoekig gespeelde intro in het begin van de eerste plaat. Nochtans vergis ik me, want het blijkt geen instrumentale intro te zijn maar gewoon een aankondiging van een erg goed en zeer divers nummer: The Orgy (Copulation In The Temple Of The Great Black Goat That Completes A Cycle Of Existence). The Athame (Only Those Who Watch In Delirium, Found The Way He Walks) is net als de andere nummers een erg sterk op Griekse leest geschoeide black metal. Ditmaal worden de declarerende en screamvocalen bijgestaan door een collectie niet al te stabiel aanvoelende cleane partijen.
Wat kan ik als eindconclusie schrijven omtrent dit lijvige dubbel album, Inclinavit Se Ante Altare Diabolvs est Scriptor… Regere Sinister, van het Braziliaanse Eternal Sacrifice? Goh, vrij eenvoudig. Het is een heerlijke ouweschool, dubbele blackmetalplaat. Open de doos, kijk en luister, want ditmaal zit ze toch aardig vol. Puriteinen onder ons schrijven dan vermoedelijk weer dat ik te diep in het glaasje gekeken heb, maar als geheelonthouder kan dat niet natuurlijk.
Score:
80/100
Label:
Blasphemy Productions - Black Hearts Records, 2023
Tracklisting:
- Opening
- The Pact (Hermetic Circle Of The Black Moon And The Golden Age)
- The Stela (The Immaculate Skin Of A Scarlet Queen, Isis)
- Death (A Reliquary, A Cameo, A Drop Of Blood And A Bottle Of Ambar!)
- The Invocation (On The Mystical Stones A Perfect Night In The Darkness)
- Sacrifice (The Dagger, The Table And The Blood Of The Lightborn Dripping On The Ivory)
- The Mass (The Black Consecration Of The Five Glories Cult)
- The Orgy (Copulation In The Temple Of The Great Black Goat That Completes A Cycle Of Existence)
- Regere Sinister (Instrvmentvm Mortis… Sangvinem, Ferro, Candelabrvm, lvcernas, Altare)
- The Altar (The Blood Of The Mortal, The Idol In Its Triumphal Splendor And The Shroud)
- The Athame (Only Those Who Watch In Delirium, Found The Way He Walks)
- The Astral Sun’s Light (The Revelation Of The One Who Carries The Incandescent Beam Of Light)
- The Consecration (To The Dead In The Darkness, To The Blind, To The Blindfold And To The Virgin His Own Vaginal Blood)
- Reqviem (Naberivs’ Area)
Line-up:
- Kastiphas – Keyboard
- Charles Lucxor Persponne – Gitaar
- Magister Templi Lhorde Haadaas Naberius – Zang
- Frater Deo Sóror Comite Ferro – Drum
- Frater Nigrvm Avangá Ilasha – Bas
Links: