Eschaton is een technische deathmetalband uit Naugatuck (om het geografisch iets makkelijker te maken: dat ligt in de staat Massachusetts) in de Verenigde Staten. Hij werd in 2006 opgericht en de naam is afgeleid van een theologische term die verwijst naar het einde van de wereld, de eindtijd. In 2015 bracht het als drietal via Unique Leaders het album Sentinel Apocalypse uit. Vier jaar later, de band inmiddels uitgegroeid tot een vijftal, volgde Death Obsession.
In oktober 2024 kwam plots het nieuws dat drie bandleden Eschaton hadden verlaten. Mocht je nu op een sappig verhaal over onderlinge strijd, verwensingen en beschuldigingen over en weer of wat dan ook zitten wachten: niets daarvan. Er is geen enkele sprake van drama: voor hen die afzwaaiden was het tijd voor andere dingen in het leven en om andere ambities na te jagen. Door op te stappen gaven ze de overgebleven twee leden, gitarist Josh Berry en drummer Darren Cesca, de ruimte op zoek te gaan naar andere bandleden. Het had ook zomaar de nekslag voor de band kunnen zijn, maar er werd besloten verder te gaan en andere leden te zoeken. Die werden gevonden en dat blijken niet de minste te zijn: in zanger Mac Smith (Apogean, Hammer of Dawn), gitarist Christian Münzner (Retromorphosis, Eternity’s End, ex-Necrophagist, ex-Obscura, ex-Alkaloid) en bassist Scott Bradley (Inanimate Existence) werd niet alleen de broodnodige aanvulling gevonden, maar ook hernieuwde inspiratie en energie voor een nieuw album. En deze kreeg Techtalitarian als titel mee.
Op de vorige albums kregen we technische death metal voorgeschoteld. Laat dat nu net een subgenre zijn dat voor de nodige mensen de laatste jaren een (flink) stuk van zijn aantrekkelijkheid heeft ingeleverd. Dat komt doordat je als luisteraar meer dan eens wordt geconfronteerd met een overvloed aan technische spielerei en is het gebrek aan deugdelijke, kwalitatief goede composities schrijnend. Betreedt het vijftal enkel en alleen de platgetreden paden en valt het met open ogen in de val van overdreven gitaargekte of bevat Techtalitarian juist goed uitgewerkte composities?
Direct vanaf opener Inferior Superior wordt de hele trukendoos van de technische death opengetrokken. En dus vliegen de arpeggio’s je om de oren, gaat er van de gitaarlijnen veel dreiging en kracht uit en worden de splijtende blastbeats met de precisie van een Zwitsers uurwerk uitgevoerd. De vocalen van Smith bestaan vooral uit een dreigende, schurende grom, met af en toe een typische deathcore krijs eroverheen. Nummers als Devour the Contrarian, Hellfire’s Woe en The Sufferer’s Dichotomy staan vol met atypische ritmes, ongebruikelijke maatsoorten, experimentele bokkensprongen, angstaanjagende melodieën, tomeloze furie en desoriënterende patronen. Dat alles wordt met een flink tempo neergezet. De snelheid ontaardt echter nergens in eindeloos gejakker of een zinloze poging om maar zoveel mogelijk noten in een minuut te proppen.
En juist dat maakt dit Techtalitarian van Eschaton een pronkstuk van de bovenste plank. Samenhangende, gedetailleerd uitgewerkte composities hebben de bovenhand gekregen op de technische vaardigheid en dat maakt dit album een opvallende verschijning. Is technical death metal jouw ding, dan zal je hier ongetwijfeld enorm veel plezier aan beleven. Ben jij een beetje uitgekeken op het subgenre dan zou dit zomaar eens net het album kunnen zijn dat je oude liefde weer wat aanwakkert.
Score:
86/100
Label:
Transcending Obscurity Records, 2025
Tracklisting:
- Inferior Superior
- Devour the Contrarian
- Blood of the People
- Hellfire’s Woe
- The Bellicose Duality
- Econocracy
- Antimatter
- Techtalitarian
- The Sufferer’s Dichotomy
- Castle Strnad
Line-up:
- Josh Berry – Gitaar
- Scott Bradley – Basgitaar
- Darren Cesca – Drums
- Christian Muenzner – Gitaar
- Mac Smith – Vocalen
Links: