In 2016 schreef ik een review voor het album Ufonaut van het Poolse Entropia. Een heel creatief album dat bol staat van de stijlen. Ik vergeleek het toen met een progressieve versie van Deafheaven, zonder diens screamo-/emoballast. Niet heel erg concreet, ik geef het toe, maar het gaf wel aan dat ik de band hoog inschatte, de jaarlijst werd maar net gemist. Album nummer drie is er nu, genaamd Vacuum. Een “specialleke”.
Het is geen tweede Ufonaut geworden, geloof me vrij. De sound is verzwaard, tot op het niveau van sludge. Geen schelle gitaren meer, wel riffs met body en een pak meer geronk. De grootste verandering is evenwel de nóg creatievere songwriting. “Post-metal” staat er op, iets wat ik meestal een afknapper vind. In dit geval mag het zeer zeker wel. Ik hoor elementen van zowel Aluk Todolo, Russian Circles en 65daysofstatic (maar dan een pak harder qua klankenpalet) als cascadian black metal, zonder enige vorm van geforceerde kunstzinnigheid, arrogante drukdoenerij of theatrale emotionaliteit. Vergeet niet dat dit ook voornamelijk vocaalloos is.
Vacuum is inspirerend, uitdagend, vernuftig en creatief. Het vliegt door stijlen heen en combineert smakelijke elementen tot een instrumentaal werkstuk, dat je eigenlijk doet vergeten hoe polyvalent het wel is, eens je er niet al te analyserend naar luistert. Dubbele basdrum en postmatige tremelo bestanddelen in één. Bijna een uur lang, in zes delen. Sterk werk, met Poolse pragmatiek.
Score:
85/100
Label:
Arachnaphobia Records, 2018
Tracklisting:
- Fractal
- Samsara
- Ufonaut
- Apogeum
- Mandala
- Paradox
- Veritas
Line-up:
- Marek Cekar – Bas, keel
- Patryk Budzowski – Drums
- Damian Dudek – Keyboards
- Michal Dziedzic – Keel, Gitaar, Samples
- Kuba Cota – Gitaar
Links: