Enslaved – Ruun
Tabu recordings, 2006
Vijftien jaar is Enslaved al bezig. Maar nog nooit heeft de muziek me verveeld. Hoewel ik natuurlijk wel mijn favorieten heb in mijn Enslaved cd-collectie heeft iedere cd toch zo zijn charmes. Ook blijft de voortgang van de band mij mateloos boeien. Ik kan me geen andere voorbeelden van bands bedenken die zo stapje voor stapje verder lijken te komen als Enslaved. Zo begonnen ze in hun prille begin met snelle en wat rauwere muziek die ik, denk ik, toch voornamelijk het best kan beschrijven als black-metal. Maar met iedere cd leek er weer een extra scheutje progressie aan toe te zijn gevoegd, zonder ook maar iets van hun eigen geluid en identiteit te verliezen. Wat er wel voor zorgde dat de muziek qua genre een soort progressieve black-of vikingmetal werd. Eind 2004 was de release van het vorige album Isa. Een meesterwerkje naar mijn mening.
Ontzettend benieuwd was ik dan ook geworden toen Enslaved ongeveer een half jaar geleden aankondigde met de opnames van een nieuw album bezig te zijn. Hoe zou het klinken vergeleken met Isa? Zou het een verlengde zijn van het vorige album, grijpen ze wat meer terug naar de stijl van vroeger of proberen ze wat anders? Welke progressie zal er in dit album zitten, als er überhaupt sprake mag zijn van progressie? Smachtend zat ik te wachten.
En nu is hij er eindelijk. Het nieuwe album genaamd Ruun. Helaas bereikte het album mijn huis met een kleine vertraging, maar dat kan de pret absoluut niet drukken. Meteen toen ik de cd in huis had belandde hij dan ook in de cd-speler. Het album begint al meteen met één van mijn persoonlijke favorieten van het album, het lied getiteld Entroper. Al na een paar nummers hoorde ik dat Ruun behoorlijk in het verlengde ligt van Isa. Het begint als het ware waar Isa ophield. Maar dit natuurlijk niet zonder progressie.
Wat mij voornamelijk opvalt is dat ieder nummer op Ruun veel beter in elkaar zitten en opgebouwd zijn. Ook met de nodige afwisseling zodat het de nummers ook niet op elkaar gaan lijken. Hierdoor klinkt de cd ijzersterk en hebben ze geen gebruik hoeven maken van muzikale tussenstukjes die nummers als het ware aan elkaar lijmen; wat af en toe wel op Isa gebeurde.
Qua geluid is het album ook heel goed afgemixt. Alle instrumenten zijn perfect hoorbaar en geen enkel instrument meer dan de andere. Hierdoor klinkt het allemaal net even wat gelikter. Ik denk dat dit ook als gevolg heeft dat het allemaal ietje softer overkomt dan voorheen.
Liefhebbers van Isa kunnen dit album blind aanschaffen. Ik denk dat Ruun bij vele van jullie zelfs beter in de smaak zal vallen. Voor de mensen die er niet bekend mee zijn raad ik aan als de sodemieter naar de platenboer te sprinten. Dit is wat mij betreft de plaat van het jaar tot nu toe en ik betwijfel of Enslaved dit jaar van die positie verstoten gaat worden.
Tracklist:
- Entroper
- Path to Vanir
- Fusion of sense and earth
- Ruun
- Tides of chaos
- Essence
- Api-vat
- Heir to the cosmic seed
Line-up:
- Ivar Bjørnson (guitar)
- Grutle Kjellson (vocals & bass)
- Cato Bekkevold (drums)
- Arve Isdal (lead guitar)
- Herbrand Larsen (keyboard & vocals)
Links: