Ik zag de naam al een paar keer in de lijst voorbij komen en was toch eigenlijk best nieuwsgierig: een melodic metalband. Het genre an sich zegt eigenlijk totaal niet om wat voor muziek het gaat, daar de termen ‘melodic’ en ‘metal’ zeer veel omvatten. Met invloeden als Evanescence, Lacuna Coil, het Nederlandse Delain en andere gerenomeerde metalbands, zou dit misschien toch wel een interessante plaat kunnen worden.
Het piepjonge Enemy Inside, opgericht in 2017, debuteert op 28 september dit jaar met het album Phoenix. Het album is uitgemixt door Henrik Udd, onder andere bekend van werk aan albums van Architects, Dimmu Borgir en In Flames. Vanaf de eerste noten in de opener, Falling Away, is het duidelijk dat het productietechnisch gezien prima in elkaar zit. Duidelijk onderscheidbare instrumenten en de zanglijn is goed tussen de instrumenten door geplaatst. Luisterend naar de opbouw van het nummer en de manier van zingen ben ik eerder geneigd dit onder een ander genre te plaatsen. Het heeft namelijk veel weg van het nu-metalgenre, gecombineerd met symfonische elementen. Dat gezegd hebbend, is zangeres Nastassja Giulia wel behoorlijk indrukwekkend. Zij heeft een mooie en heldere stem. Instrumentaal zit het eerste nummer ook prima in elkaar en is het geheel niet onaangenaam om naar te luisteren.
Aangekomen bij het tweede nummer, moet ik mijn mening wel een klein beetje bijschaven. Hoewel het nog steeds metal is, krijg ik bij deze plaat veel meer het gevoel dat men zich richt op de commercie. Dit is vooral evident in de refreinen. De techniek die Natassja gebruikt, is behoorlijk gelijk aan top 40-artiesten en kan mij niet echt bekoren. Ook zijn hier de melodielijn iets te toegankelijk. De titeltrack maakt dit alweer een beetje goed. Hier zijn de invloeden van bijvoorbeeld Evanescence en Delain wat sterker aanwezig en is de compositie een stuk interessanter om naar te luisteren. Tevens zit er in dit nummer een toffe solo verwerkt.
De ballad op het album, getiteld Doorway To Salvation, heeft een bijdrage gekregen van gastzanger Georg Neuhauser, die de duetten met Natassja mooi vertolkt. Ondanks het hoge top 40-gehalte, dat ook hier hoorbaar is, is het wel degelijk in elkaar gezet. Het toevoegen van een mannelijke stem tilt het hele niveau wel omhoog. Het zou nog beter zijn als er zo hier en daar ook een grunt of growl geplaatst zou worden.
Eigenlijk verandert de sfeer en stijl gedurende de rest van het album niet zoveel. De nummers zijn qua productie en compositie wel mooi vol. Het gitaarspel is strak, de zang is goed en de symfonische elementen zijn subtiel geplaatst en spelen voornamelijk een rol op de achtergrond. Toch weet dit album mijn aandacht er niet bij te houden en betrap ik mijzelf er op dat ik al gauw andere dingen aan het doen ben. De band probeert teveel te lijken op eerder genoemde invloeden en mist daardoor een eigen identiteit.
Enemy Inside zou er goed aan doen om de invloeden iets meer los te laten en echt een eigen stijl en klank neer te zetten. Daarnaast zou het geen verkeerde zet zijn om een grunter aan te nemen die de cleane zang van Natassja ondersteunt. Dit zal veel meer dynamiek brengen in de nummers en een breder publiek aanspreken. Anderzijds is Phoenix wel een knap stukje werk voor een debuutalbum van zo’n jonge band.
Score:
66/100
Label:
ROAR! Rock Of Angels Records, 2018
Tracklist:
- Falling Away
- Bleeding Out
- Phoenix
- Lullaby
- Doorway To Salvation (feat. Georg Neuhauser)
- Angel’s Suicide
- Death Of Me
- Oblivion
- Halo
- Dark Skies
- Summer Son (Texas Cover)
- Doorway To Salvation (Bonus Track)
Line-up:
- Nastassja Giulia – Zang
- Evan K – Gitaar
- David Hadarik – Gitaar
- Dominik Stotzem – Basgitaar
- Feli Keith – Drums
Links: