Al snel nadat mijn promo van City In Decay zijn weg had gevonden in mijn cd-speler was ik bevreesd dat de navolgende vijfenveertig minuten een erg lange zit zouden worden. Tijdens de Dream Theater-achtige openingsriff met dito tempowisseling vermoed ik nog niets, maar als de zanger start met zingen wordt de achilleshiel op dit album direct duidelijk. De promo betreft het eerste album van het Belgische Endtime Oddyssey.
De progressieve metal van deze band uit Leuven kent af en toe aardige momenten en de muzikanten beheersen hun instrumenten prima, maar over het geheel genomen zijn de composities gewoon niet interessant genoeg. Niet in de laatste plaats door de weinig tot de verbeelding sprekende zanglijnen van zanger Lio Meessen. Meessen heeft een zangstem die op z’n best doet denken aan Josh Pincus (Ice Age), met dien verstande dat Pincus wél zuiver zingt. Ook de meerstemmige partijen zijn geen lust voor het oor.
Ondanks dat ik dus niet erg gecharmeerd ben van dit album laat de band op sommige momenten, zoals tijdens Essence Of Time, horen best iets in zijn mars te hebben. Alleen zal de band bij een eventueel tweede album veel kritischer naar zichzelf moeten zijn. Nu blijven die goede momenten verscholen in de overvloed aan matige ideeën.
Score:
50/100
Label:
Eigen beheer, 2018
Tracklisting:
- Burned Up
- Sinner’s Paradigm
- City in Decay
- Metal On Skin
- Essence of Time
- A Life of Pretence
- Stargazer
Line-up:
- Lio Meessen – Zang
- Tim Verheyden – Gitaar, zang
- Joeri Herregat – Bas
- Veronika Martinová – Keyboards
- Steve Vanderperren – Drums, zang
Links: