En Declin – Domino / Consequence
My Kingdom Music, 2009
Goede muziek uit Italië, dat kan natuurlijk ook verkeren. Zo af en toe krijg je een stapel cd’s toegestuurd waar de moed echt van in de schoenen zinkt, maar na het licht progressieve, melodieuze Domino / Consequence van En Declin kunnen we er gelukkig weer even tegenaan.
Het tweede album van het vijftal neigt een beetje naar bands als Klimt 1918 of het rustigere Anathema. Prettige, niet al te stevige muziek voor in de luie zetel dus. En om heel eerlijk te zijn voegt het stemgeluid van zanger Mao daar enorm aan toe. ’s Mans vocale prestaties zijn niet enorm uitzonderlijk, maar passen perfect bij de muziek van En Declin. Het lichte accent van de zanger zorgt voor een enigszins exotisch geluid wat goed aansluit bij de melodieuze, soms dromerige klanken (Consequence). Over het algemeen is de muziek mid-tempo met een vrij grote rol voor hypnotiserend gitaarspel zoals we dat van de twee genoemde bands kennen. Enige nadeel aan dit schijfje is de speelduur, die met ruim een uur toch iets aan de lange kant is, waardoor de aandacht na zo’n drie kwartier de neiging krijgt te verslappen.
Al met al is deze tweede zilverling van de Italiaanse band een behoorlijk raak schot geworden. De band weet overduidelijk waar ze mee bezig is en dat is zeker terug te horen. Alleen de wat ronduit beroerde uitvoering van While My Guitar Gently Weeps (The Beatles) had wat mij betreft achterwege kunnen blijven. Als een eventuele derde plaat wederom een muzikale stap voorwaarts is en er worden twee songs van de tracklisting afgetrokken, kan deze band het nog aardig ver schoppen. Verrassing van de week.
Tracklisting:
- Fourteen Days
- Over
- Envied Routine
- Naiive
- Domino
- Consequence
- Keyword Out of Context
- Leave Apart a Sense
- The Script
- While My Guitar Gently Weeps
- Dipped
Line-up:
- Mao – zang
- Tristano – gitaar
- Daniele – gitaar
- Massimo – bas
- Marco – drums
Links: