Markam stuurde ons de volgende recensie. De eerste van velen, hopen we.
Empyrium – Weiland : Naturmystik in drei Kapitlen
“Weiland” is de vierde cd van Empyrium en daarvan
de tweede die het non-metal pad bewandeld.
Al hoewel non-metal? Was “Where at Night the Woodgrouse Plays” alleen
akoestische gitaar met fluisterzang, “Weiland” is het beste te vergelijken
met het eerste en tweede album, doommetal dus, maar dan zonder elektrische
gitaar. Screams, gesproken woord en cleane zang wisselen elkaar af, begeleid
door drums, strijkers, blazers, piano en melancholieke gitaar melodieën. Helm
heeft de plaats overgenomen van Andreas Bach en zorgt voor de prachtige vocalen
en vleugel op “Weiland”. Schwadorf, drumt, bas’t, speelt, gitaar en
spreekt in. En dan zijn er nog een viertal mensen verantwoordelijk voor de
overige klassieke instrumenten.
Tracklist is als volgt:
Kapitel I Heidestimmung:
- Kein Hirtenfeuer glimmt mehr
- Heimwärds
- Nebel
- Fortgang
- A Capella
- Nachhall
Kapitel II Waldpoesie
Kapitel III Wassergeiser
- Die Schwäne im Schilf
- Am Wasserfall
- Fossegrim
- Der Nix
- Das Blau-Kristalline Käammerlein
“Weiland” bestaat uit drie hoofdstukken (Kapiteln):
Heidestimmung, Waldpoesie en Wassergeiser, die respectievelijk 21, 14 en 15
minuten duren. Heidestimmung begint met rustige fluit en gitaar partijen, en
doet mij erg aan “Where at night…” denken.Opbouwend naar “Fortgang” wordt de muziek langzaam harder (screams)
en dit hoofdstuk komt weer tot rust met de laatste 2 nummers.
Waldpoesie bestaat uit een lange track die mij het gevoel
geeft naar een hoorspel te luisteren, over iemand die door het bos dwaalt. Angst
en wanhoop wordt erg goed weer gegeven in de muziek en bij(bos)geluiden, maken
de gedachte aan een hoorspel compleet. Tevens bevat dit deel van de cd naar mijn
mening, het mooiste deel muziek. Schwadorf zou geen slecht figuur hebben geslaan
als klassiek componist.
Op het Wassergeiser deel wordt de gitaar langzaam verruilt
voor de piano partijen van Helm en krijgen we ook nog wat prachtige “harde”
stukken voorgeschoteld.
Empyrium heeft met dit album wederom de
melancholieke/depressieve sfeer kunnen scheppen waar ze zo goed in zijn. Dit
album doet denken aan diepe wouden, kou, sneeuw, verdriet, maar vooral
eenzaamheid.
Waren de akoestische partijen vervangen door elektrische
dan zou “Weiland” zeker voor elke lief hebber van doom/blackmetal geschikt
zijn. Nu zal het klassieke “gedoe” de meeste metalheads waarschijnlijk
afschrikken. Schuw je zelf een beetje klassiek ook niet dan haal je met deze cd
iets in huis wat zelfs je ouders kunnen waarderen, voor tijdens de koude
wintermaanden dan.