Electrocution – Metaphysincarnation
Goregorerecords, 2014
Ik maak er tegenwoordig een sport van om te raden wat de favoriete bands zijn van bands. Bij dit Italiaanse Electrocution zat ik er vlam op. Moeilijk was het dan ook niet. Deze band startte in 1990 met het maken van deathmetal en stopte zeven jaar later. In 2012 herbegonnen ze en dit is hun eigenlijke comeback-album.
Die favoriete bands: Death, Carcass en Sepultura. Death omwille van het technische gitaarwerk en de progressieve gruntlijnen. Carcass (zeg maar gerust oude Arch Enemy) omwille van het Amott-achtige gitaarwerk, vooral in de melodische stukken en het kortaf-gerag (Phylogenesis). Sepultura, waar de zanger van dit Electrocution nog auditie gedaan heeft, voor de grooves en de thrash-inducties (Panopticon). Het zijn momenten, helaas, echt blijven hangen doet het niet. Albums als deze zijn er in overvloed. Luisterip, alsnog, is Phylogenesis.
Tracklisting:
- Wireworm
- Phylogenesis
- Abiura
- Bloodless
- As a Son to His Father
- Panopticon
- Nature Obliteration
- Logos
- Aliento del Diablo
- Spirals in Tension
- Anthropocentric
Line-up:
- Mick Montaguti – Gitaar en zang
- Alex Guadagnoli – Gitaar
- Max Canali – Bas
- Vellacifer – Drum
Links: