Ektomorf – Aggressor
Napalm Records, 2015
Max Cavalera. Sepultura. Soulfly. Dat hebben we dan ook weer gehad. Het 22 jaar geleden opgerichte Ektomorf is een Hongaarse formatie onder leiding van Zoli Farkas, die al sinds jaar en dag de vliegende dunne krijgt van de eeuwige vergelijking die de muziekpolitie maakt tussen zijn hersenspinsels en die van ome Max. Nochtans maakt hij het er ons niet gemakkelijk op. Ook niet op Aggressor, plaat nummer dertien van deze heren.
Aan de gekende formule van de band is amper gesleuteld. Ektomorf doet wat ze doet sinds dag één: Roots en Chaos A.D coveren. Oftewel: dikke en springerige thrashgrooves neerleggen over hakkende drums en trommelende basriffs en die laten begeleiden door een intense metalbrul zoals Roadrunner er zo veel getekend heeft in de jaren negentig. Sinds I Scream Up To the Sky gaat dat zelfs gepaard met een heerlijk gebrekkig Engels accent. Al die zaken zijn ook op Aggressor terug te vinden. Het is een voorspelbaarheid die ik bij deze band goed kan hebben, want ik laat het materiaal van deze jongens graag door mijn geluidsinstallatie passeren. Want hoe hard ze ook leentjebuur spelen en hoe afgezaagd de formule ook is, ze hebben een neus voor vlot verteerbare en aanstekelijke no-nonsense beukmetal.
Zo gaan ze ook duchtig van start en weten met momenten het niveau Ektomorf-waardig te houden. Opener I wringt je nek op de vertrouwde wijze in een wurggreep, Holocaust is zo onsubtiel als een Fuck You All en de beenharde groove waarmee Emotionless World opent is weer om van te smullen. Op Evil By Nature krijgen we de gorgel van niemand anders dan George Fisher door de oren geramd en gaat de band zelfs even een deathmetal waardige ondersteuning bieden.
Tussen die tracks knaagt de vertwijfeling echter door. De Hongaren laten menige steek vallen door toch maar weer hetzelfde aan te bieden, maar dan zonder vlam in de pan. Niet omdat de formule uitgewerkt is (want laten we eerlijk zijn, dat is ze al twintig jaar) maar omdat Ektomorf haar hitkwaliteit niet lijkt te benutten. Het voelt met momenten heel tam aan, zeker tijdens de tweede helft van de plaat. Een track als Scars zeurt te lang door, het eerder genoemde Emotionless World heeft behalve die indrukwekkende groove alleen maar pijnpunten te bieden en het aantal “sfeervolle” in- en outro’s lijken er wel iets te gemakkelijk bijgeplakt.
Met gemiddeld twee platen per drie jaar is Ektomorf razend productief, maar dankzij de wel heel erg eenzijdige formule schiet het zichzelf in de voet. Het vorig jaar verschenen Retribution was zeer sterk, maar Aggressor vervalt daardoor in het niet. Het handjevol goede nummers redt de meubelen een beetje, maar gezien de hoeveelheid andere platen waarmee de formatie op de proppen gekomen is, voelt deze telg wel erg overbodig aan.
Tracklisting:
- Intro
- I
- Aggressor
- Holocaust
- Move On
- Evil by Nature
- You Can’t Get More
- Emotionless World
- Eastside
- Scars
- Damned Nation
- You Lost
- You’re Not For Me
- Memento
Line-up:
- Zoltán ‘Zoli’ Farkas – zang, gitaar
- Szabolcs Murvai – bas
- Tomi Schrottner – gitaar
- Robert Jaksa – drums
Links: