Eclectika – Lure Of Ephemeral Beauty
Asylum Ruins, 2012
Ik kan het appreciëren als een band een goed gevulde infosheet aanleverd bij de promo. Dit kan namelijk voor mij wel eens van invloed zijn op hoe ik tegen de productie aankijk. Voor mij op mijn bureau ligt nu het laatste album van Eclectika uit Frankrijk. Een net pakketje, compleet, en een mooi A4’tje, persoonlijk gericht aan ons van Zware Metalen. Laten we hieronder eens kijken of mijn reeds ontstane positieve en negatieve vooroordelen uit bovenstaande gegevens daadwerkelijk waar worden gemaakt.
Voor diegenen die de experimentele ambient metal van Eclectika voorheen niet kenden, vooralsnog niets aan de hand. Laat ons tezamen ook aan het einde van deze kritische blik concluderen of we iets gemist hebben. Lure Of Ephemeral Beauty is het inmiddels vierde album van dit trio, geboren als band in 2001, te Dijon (van de mosterd ook), te Frankrijk dus.
De nummers één en tien, brengen ons een respectabele intro en outro, die ook degelijk staat tot wat de band in hun album-art, titels en uitstraling schetst. Het gevoel van een ontspannen reisje, door tijd en ruimte, langs supernova’s, hemellichamen, melkwegstelsels en vallende sterren. Mooi. Voor zover een vooroordeel op basis van uiterlijk bevestigd.
De rest van de cd. Tja. Twee jaar tijd erin gestoken (dankjewel infosheet), en dan een, persoonlijk, beetje tegenvallende productie. Goede elementen zeker, maar ook storende. Zo klinkt de basdrum alsof er iets teveel dekens in de ketel zijn gepropt om het geluid maar te dempen en getuigt de drummer niet al te veel techniek te bezitten. Ook mis ik vaak de basgitaar in de dronende geluidsgolf, terwijl de synthesizerpassages op het zevende nummer loepzuiver klinken. De black metal georiënteerde zang bevalt me wel, past ook, de vrouwelijke opera-zang wat minder, die bezorgt me soms de verkeerde variant van kippenvel. Overall, want ik wil het album niet helemaal op de hak nemen, aanhoorbaar, voor de liefhebbers van midtempo ambient black, want dat is het stiekem. Kraker, als het zo mag heten: nummer vijf. Ben je toch nieuwsgierig, vooral zelf even luisteren en een oordeel vellen, maar hoop niet heel erg verrast te worden.
Tracklisting:
- Through The Supernova Remnant
- Lure Of Ephemeral Beauty
- Cyclic Anagnorisis
- Room Nineteen
- Sophist’s Death
- Trauma 835
- Sweet Melancholia
- Les Sept Vertus Capitales
- Handicapped Sex In A Mental Orgy
- Aokigahara
Line-up:
- Noémie Sirandre – Vocals
- Aurélien Pers – Guitars
- Sébastien Regnier – Instruments, Vocals
Links: