Eaten By Sharks – Eradication

Geschreven door op 09-11-2022 om 23:23.

Sommige bands klinken gelijk lichtvoetig. Het Canadese Eaten by Sharks is zo’n band. Misschien omdat het doet denken aan Sharky Sharky (kinderrock), of misschien is een haai gewoon niet het juiste dier voor technische death metal. Tenzij je Eaten by Sharks heet en je een album genaamd Eradiction uitbrengt. Het album duurt slechts 27 minuten.

Deze plaat die in eigen beheer is uitgegeven is de eerste echte LP na de EP We’re Gonna Need A Bigger Boat uit 2013. Met grooves op Dead Weight die rechtstreeks van System of a Down weg zijn gelopen. Op Kill and Consume krijg je regelrechte deathcore door je death metal heen, met screamo screams. Dat de plaat in eigen beheer is uitgegeven hoor je ook wel. De productie klinkt vrij organisch waarbij het gitaargeluid wat dichter tegen de oude school aanhangt. Dat geeft op zich niet, maar de muziek lijkt zich meer op de moderne school te focussen, met technische riffs, veel melodie en met rusten geaccentueerde gevoelens op Depth Charge. Een inconsistentie die verwart. Het klinkt alsof de band eigenlijk een veel geliktere productie nodig heeft.

Een andere inconsistentie vormen de vocalen die op elk nummer anders klinken, en de diepte van het niveau snorkel halen. Zou daar dieper worden gedoken, met diepe roggels, zou Eradicate ineens een pak meer overtuigingskracht hebben. Trek die scheur eens verder open! Ook hier heb je zo’n vreemd midden tussen deathmetalvocalen en deathcoreintonatie, maar nooit dat het logisch is. De muziek krijgt er een lichtvoetig karakter van. De vrolijke toonkeuzes op Megalodon hint naar The Black Dahlia Murder, maar zonder het venijn wat daarbij hoort. En weet u wat nou het hele punt is? Eigenlijk zou dit een heel hard album kunnen zijn. Het drumwerk, de riffs, de solo’s, de baslijnen, de timing van de vocalen: op veel momenten op Eradicate is het bingo. Ondanks al de tijd die hier hoorbaar in zit blijft de band aan de oppervlakte. Het mist gorigheid, het mist vergif. Een laatste punt is dat de songwriting te weinig focusmomenten kent. Zelden komt de band eens echt in een goede hook of flow terecht, zelfs niet wanneer de band de structuur van de track er dik bovenop legt zoals op Dead Weight.

Old school death metal noemen ze het genre wat eigenlijk gewoon death metal is. Deze band heeft alleen de vreemde keuze gemaakt om dat gevoel over te brengen met technisch geïnspireerde muziek die daar niet bij lijkt te horen. De vrolijke, speelse gitaar zorgt ervoor dat ik alleen maar een haai met een grote glimlach op zijn gezicht zie. Waar blijft het monster van zeven meter lang met tanden zo scherp als de vocalen die ik niet op Eradicate heb gehoord? Daarnaast roept het album zoveel herkenbare momenten op, dat de vraag is of de band niet wat meer eigen muziek moet gaan schijven. Liefhebbers van tech death met een liefde voor het echte deathmetalgeluid moeten hem maar eens proberen. Denk bij tech death alleen niet gelijk aan bovengemiddeld virtuose muzikanten, want dan komt u bedrogen uit. Eindoordeel: onderhoudend, inconsistent en vergeetbaar.

Score:

65/100

Label:

Eigen Beheer, 2022

Tracklisting:

  1. Shallow Water
  2. Dead Weight
  3. Kill and consume
  4. Same Face, Different Mask
  5. Depth Charge
  6. Apex Predator
  7. Megalodon

Line-up:

  • Matt Sherriff – Vocalen
  • Chris Chaperon – Gitaar
  • Dan Okowinsky- Gitaar
  • Tyler Abrams – Basgitaar
  • Justin Whitehead – Drums

Link: