Ergens diep verscholen in de archieven van mijn collectie, heb ik nog een plaatje liggen met als titel Sem Skugginn. Dit hebbeding werd in 2012 uitgebracht door het Italiaanse label Code666. Dit plaatje, dat intussen wat onder het stof lijkt verpakt te zitten, is van de IJslandse blackmetalband Dynfari die het, in vergelijking met andere landgenoten, vaker wat atmosferischer aanpakt en misschien heden ten dage eerder bestempeld zal worden als een post-blackmetalband. Acht jaar na Sem Skuginn komt de band met Myrkurs er þörf. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de twee tussenliggende albums me helemaal ontgaan zijn. Intussen blijkt Dynfari van een duo omgevormd te zijn naar een kwartet, een klassieke bandbezetting dus.
Aan de gezichten te zien, van dit selecte IJslandse clubje, moet het toch behoorlijk fris geweest zijn bij het nemen van de bandfoto. Koud en kil als je het mij vraagt. Een gevoel wat je direct zou moeten ontvangen wanneer je luistert naar de acht composities die deze heren op hun vijfde langspeler bij elkaar hebben geschreven. De nummers zijn qua structuur goed uitgedacht en de uitvoering, zeker met die diep ronkende bas en de typische post-blacktoon in de gitaren, geeft je direct het idee mee dat de muziek die deze IJslanders afleveren, een weerspiegeling is van de zwartgalligheid die het landschap, waarin ze zich vertoeven, doet uitschijnen. Het gros van de nummers wordt dan ook nog eens in de moedertaal gebracht, wat dat alles nog eens extra in de sneeuw zet. De bas en drum trekken, net als de zang, in de productie een beetje, de aandacht naar zich toe. En dat mag, zo komt de muziek van Dynfari het best tot zijn recht.
Het titelnummer, Myrkurs er þörf, is het nummer dat op dit album mijn voorkeur wegdraagt. Misschien heeft het wel te maken met die dramatische zanglijnen, dan wel met die basriff verstopt rond minuut vier, een riff die voorzichtig wat melodie legt doch tegelijkertijd rollend het einde van de track aankondigt. Heel de plaat lijkt een labyrint van thema’s, riffs, emoties en gevoelens te zijn die weldoordacht door de bandleden zijn samengebracht, samengevlochten tot een tastbaar geheel van zwartgeblakerde liederen. Het meer dan tien minuten durende Peripheral Dreams opent, eerder verrassend, met een hammerblast met daarover een ieler gitaarthema gedrapeerd. Doorleefde vocalen brengen je vervolgens op een duister pad dat eerder traag verder dient bewandeld te worden.
Meer dan aardig plaatje. Eens een andere blackmetalvariant dan diegene die we gewoon lijken te zijn vanuit IJsland. Het opzoeken en beluisteren meer dan waard, al was het maar om de koude, kilte, zwartgalligheid van het IJslandse bestaan beter te kunnen begrijpen.
Score:
80/100
Label:
Code666, 2020
Tracklisting:
- Dauðans dimmu dagar
- Langar nætur (í botnlausum spíralstiga)
- Myrkurs er þörf
- Ég fálma gegnum tómið
- Svefnlag
- Ég tortímdi sjálfum mér
- Peripheral Dreams
- Of Suicide and Redemption
Line-up:
- Jóhann Örn – Zang, gitaar, basgitaar, accordeon, synths
- Jón Emil – Gitaar, drums, percussie
- Martin Tsenov – Gitaar
- Bragi Knutsson – Gitaar
Links: