Dungeon – Into The Ruins

Geschreven door op 25-09-2023 om 13:17.

Into The Ruins is een plaatje uit de donkere krochten. Dying Victims Records zag er wel heil in. Dungeon speelt speed/thrash metal van de oude school die rauw klinkt en doorspekt is met d-beat. Het gezelschap komt uit Engeland en Duitsland, maar de teksten zijn gewoon in het Engels. Is dat gewoon eigenlijk? Ik las laatst dat 90% van de Nederlanders wel een woordje Engels spreekt. In België is het iets minder, namelijk zo’n 55%. Eigenlijk best bizar als je er goed over nadenkt. Maar ik was bij Dungeon gebleven. Dat is een band die niet heel goed nadenkt voor er muziek wordt gemaakt. Ik zal daarom ook niet verder nadenken over de verengelsing van De Lage Landen.

Into the Ruins is vooruit pompen, maar de muzikanten zien niet voor het eerst hun instrument. Hetgeen de luisterrit in positieve zin beïnvloedt. De songwriting is vrij elementair met weinig boeiende coupletten, maar wel regelmatig prikkelende gitaarleads. De vocalen zijn geïnspireerd op Morbid Angel en Sodom. Het is alleen wel alsof hij teveel heeft gerookt en gezopen en met dubbele tongval zijn teksten staat op te roggelen. Ik heb nergens het idee dat deze beste meneer een belangrijke boodschap voor de luisteraar heeft. Het zaakje start met Nagasaki Sunrise, wat oprecht een goede brute naam voor een track is. Het is muzikaal een voorbode van de rest van het album. En daarmee is ook gelijk gezegd dat het allerminst memorabel is wat de band hier muzikaal klaarspeelt. Het drumwerk biedt weinig variatie, maar dit komt aan de andere kant de flow ten goede. Beneath The Church komt ritmisch maar half uit de verf. Dat mag best een stuk puntiger en ook de vocalist verzuimt de lead te pakken. Het meest opvallende en verfrissende is de lead waarmee Ruins opent. De band gooit er nog een harde bend in waarna de opvolging eigenlijk tegenvalt. Het blijft maar op hetzelfde tempo voortrollen. Zit er niet meer in het vat of is het een bewuste keuze? De drumfills halen vervolgens op lichtelijk absurde wijze het tempo uit de plaat. Het sloffe drumwerk is mijns inziens toch de zwakte van dit album.

Concluderend is Into The Ruins typisch een 80’s thrash/speed plaatje dat 40 jaar te laat uitkomt. Men heeft er wat meer basgeluid bijgedaan dan gebruikelijk in die tijd, maar verder is er niet veel veranderd. Daarmee is het vooral een plaat die bol staat van sentiment en vooral een ode is aan vroeger tijden. Beter dan gemiddeld is het niet maar de verrassende toetsen die de band aanbrengt maken dat het een prima luisterervaring is. Het drumwerk ben ik niet dol op. Het is geen briljant werk hoor, maar er zijn vast een aantal oude rotten die hier wel een kunstje op kunnen.

Score:

73/100

Label:

Dying Victims Records, 2023

Tracklisting:

  1. Nagasaki Sunrise
  2. Put them in their Graves
  3. No Light
  4. Beneath the Church
  5. Ruins

Line-up:

  • Luke Drew – Gitaar, vocals
  • Daragh Markham – Gitaar, vocals
  • Olivia Airey – Basgitaar
  • Chris Parker – Drums

Links: