In februari kwam de eerste full-length van het Wit-Russische blackmetalduo Downcross uit, een release die ik met veel plezier heb beluisterd en ook nog eens van een recensie mocht voorzien. Mysteries of Left Path was een ijzersterk debuut dat vooral opviel door een uitgesproken melodiciteit en veel gevoel voor emotie en tragiek, gekoppeld aan krachtig, beklijvend riffwerk en een onophoudelijke intensiteit. Heel heavy en druk allemaal, waardoor het soms wat vermoeiend werd, maar dat was dan ook mijn enige punt van kritiek. De heren Ldzmr (stem en drums) en Dzmtr (verantwoordelijk voor het gitaarwerk) stellen op Mysteries of Left Path heel wat creativiteit tentoon en hun melodieën en muzikale constructies blijven lang hangen. Een soort Mgła meets Mayhem meets Marduk, wat op het eerste zicht een vreemde combinatie lijkt. Maar je vindt op dit album toch echt wel overduidelijke elementen terug van deze drie bands: de melodieën en emoties van Mgła, de krachtige riffs van Mayhem en de brutale intensiteit van Marduk. Zonder meer een gedurfde combinatie, maar Downcross verenigt al deze componenten in een evenwichtig geheel.
Het vat creativiteit van deze Minskenaren is duidelijk nog lang niet leeg, want nog geen zeven maanden na hun debuutalbum ligt nummer twee al in de rekken. Schijnbaar zijn de heren ook van label veranderd, want waar Mysteries of Left Path nog werd uitgebracht via Saturn Sector Rex, wordt nu beroep gedaan op Cavum Atrum Rex. Beide zijn echter Wit-Russische labels die dit jaar zijn opgericht, telkens voor één album, dus ik vermoed dat het in beide gevallen om een eigen label gaat. Maar genoeg detectivewerk, laten we even luisteren naar dat nieuwe plaatje: What Light Covers Not. Voorganger Mysteries of Left Path was een vrij kort album (39 minuten), en deze nieuweling is zelfs nog een beetje korter (37 minuten). Er zijn bands die een half jaartje zouden wachten en er dan één lang album van zouden maken, maar Downcross splitst de dingen liever wat op blijkbaar. Ten onrechte vind ik, want beide albums liggen volledig in dezelfde lijn. Hadden we het hier gehad over vinyl of een cassette, je zou gerust kunnen spreken van een A-kant en een B-kant.
Behoorlijk wat parallellen dus met het eerste album, en gezien het korte tijdsinterval tussen beiden is dit niet te verwonderen. In de praktijk zullen de nummers van beide albums waarschijnlijk ook in dezelfde periode geconcipieerd zijn, en dat hoor je wel. What Light Covers Not zit tjokvol meeslepende melodieën, catchy riffs vol gevoel en opzwepende ritmes, waardoor het opnieuw een boeiende rollercoaster aan creatieve vondsten is, waar je moeilijk op kan blijven stil zitten. To Cross the Path of Fire start in de geest van Mgła met een repetitief wervelende riff, ondersteund door pompende drums. Hier doorheen worden enkele hard rock-achtige riffs geweven, die het nummer wat toegankelijker maken. Wat minder toegankelijk is, is de stem van Ldzmr, die behoorlijk extreem klinkt door de afwisseling van de gebruikelijke hese grauwen en een meer typische hoge blackmetalkrijs, die ik op het vorige album toch niet in die vorm heb gehoord. De klankkleur verraadt veel emotie, maar die wordt naar de achtergrond gedrongen door het ontketende karakter van de vocale prestaties. De titeltrack What Light Covers Not ligt perfect in dezelfde lijn, al komen de gevoelige klanklijnen hier nog wat meer op de voorgrond. Dit klinkt zo uitgesproken Oost-Europees dat ik naast Mgła zelfs de vergelijking zou durven maken met het geweldige Drudkh (maar dan vooral in termen van klankkleur en emotionele diepgang).
Opening the Shells of Spreading Chaos zorgt voor een behoorlijke energie-injectie. De emoties moeten even wijken voor extra stuwkracht en lekker vette catchiness in de riffs. De staccato opbouw naar de twee in het oor springende uitbarstingen is gewoon geweldig en hoewel dit nummer misschien wat minder diepgang lijkt te hebben dan de twee voorgaande tracks, is het toch gewoon genieten geblazen. Even meegaan op die steeds groeiende spanningsboog en dan volledig los gaan wanneer deze breekt. Dit zit echt bijzonder knap in elkaar: luistertip!
Downcross weet wanneer het gas moet geven, maar het weet vooral ook goed wanneer het tijd is om wat gas terug te nemen. In the Thoughtless Black Light is een rustig, intiem, akoestisch nummer dat een droefgeestige sfeer oproept, maar ook innerlijke kalmte. Halfweg het nummer komt de wind opzetten en die blaast de laatste restjes razernij zomaar weg. Gedurfd zo midden in het album en net na een energiebommetje als Opening the Shells of Spreading Chaos, maar ik vind het zeer geslaagd. Een dergelijk nummer hadden we overigens nog niet gehoord van Downcross: het bewijst nog maar eens hoe veelzijdig deze muzikanten zijn.
De openingsriff van The Making Will Not Be Commited klinkt bekend in de oren. Jawel, deze lijkt bijzonder goed op de furieuze centrale riff van Opening the Shells of Spreading Chaos. Qua snelheid en dynamiek lijken deze twee nummers ook wonderwel op elkaar. Twee gelijkaardige nummers die het zachte In the Thoughtless Black Light flankeren dus. Al ligt bij The Making Will Not Be Commited de nadruk nog wat meer op gejaagde agressie, wat zich ook uit in de constant krijsende vocalen.
Na een trage en een snelle track is het nu dus hoog tijd voor… Een mid-tempo nummer! Following Vama Marga klinkt wat log en op het eerste gehoor is het allemaal wat kleurloos en geforceerd, maar tot tweemaal toe krijgen we een opvallend speelse melodie te horen met een lekkere groove, die dit nummer wat omhoogtilt. Ook de rustige melodie die daar op volgt is van een zeldzame schoonheid.
Op What Light Covers Not wordt er duidelijk over gewaakt dat het evenwicht mooi bewaard blijft, en dus eindigen we opnieuw met een rustige, akoestische track. Kingdom of the Absent One gaat verder waar In the Thoughtless Black Light was geëindigd, al sijpelt er hier en daar toch een onmiskenbare dreiging door deze idylle. Een (ver)fijn(d)e afsluiter.
Zoals reeds gezegd ligt What Light Covers Not in het verlengde van Mysteries of Left Path, hoewel het zich hier vooral van onderscheidt door de twee akoestische nummers. Een zeer degelijk album dat ik vooral zou bestempelen als “evenwichtig”. Met Opening the Shells of Spreading Chaos heeft het ook nog eens een heerlijk beukertje in huis waar elke (black-) metalfan van zal smullen! Mysteries of Left Path kreeg een mooie 79/100 van mij; omwille van de afwisseling op dit nieuwe album doe ik er met plezier nog een puntje bij…
Score:
80/100
Label:
Cavum Atrum Rex, 2019
Tracklisting:
- To Cross the Path of Fire
- What Light Covers Not
- Opening the Shells of Spreading Chaos
- In the Thoughtless Black Light
- The Making Will Not Be Commited
- Following Vama Marga
- Kingdom of the Absent One
Line-up:
- Ldzmr – Zang, drums
- Dzmtr – Gitaar
Links: