Die Apokalyptischen Reiter – The Divine Horsemen

Geschreven door op 05-07-2021 om 20:54.

Eclectisch, chaotisch, anarchistisch, apocalyptisch. De muziek van deze band laat zich moeilijk omschrijven, maar ik deed toch een paar dappere pogingen. Apocalyptisch komt nog het best in de buurt dus goed gedaan zou ik zeggen. Qua zelfkennis kan deze bandnaam tellen. Uiteraard verwijst de naam naar de vier ruiters van de apocalyps, die in één of ander Bijbelverhaal – mijn kennis is wat roestig na een hele tijd Satan’s muziek te recenseren – een boodschap van doem komen brengen.

Dit album brengt geen boodschap van doem, maar eerder een gevoel van doem en man, ik vind het geweldig! Ja, al die jaren van katholiek onderwijs zijn duidelijk niet goed aan mij besteed geweest. Weet je dat dit album integraal werd ingespeeld zonder repetities of voorbereidingen? De band kwam in het najaar van dat apocalyptische jaar 2020 samen en nam op nauwelijks twee dagen tijd de volledige plaat op. Nogmaals, zonder grote voorbereidingen of traditionele repetities. Gewoon samenkomen en knallen maar. De bandleden, hun technici en enkele dichte vrienden sloten zich op en improviseerden voor ruim vijfhonderd minuten aan muziek. Daarvan werd tachtig minuten aan materiaal weerhouden en samengegoten in deze The Divine Horsemen.

Met dit in het achterhoofd wordt deze plaat nog straffer dan deze al was. Je voelt ergens wel dat er een pak improvisatie in de muziek zit. De eclectische samenstelling alleen al. De band schakelt hierbij tussen verschillende soorten metal. Thrash metal, post-metal, atmosferische black, doom, space metal, psychedelische metal, avant-garde… de dag des oordeels maakt geen onderscheid. Het resultaat is een heerlijke schijf die zich uitstekend leent voor regenachtige zondagmiddagen. Laat dit nu net het geval zijn wanneer ik deze plaat beluister. Nu goed, ik zou ze ook aanraden voor babyborrels, familiefeestjes en wachtzalen van tandartsen, maar er is een reden dat ik nergens meer de deejay van dienst mag zijn.

Dit improviseren heeft ook een nadeel. Bij momenten voelt het aan alsof bepaalde nummers onnodig langer worden uitgerekt dan nodig. Paradoxaal genoeg heb ik dit gevoel eerder bij de kortere nummers als Tika (2:32) dan bij van die uitgesponnen marathonnummers als Inka (9:19). Ook de overgangen tussen bepaalde songs voelen soms plots, ondoordacht en onsamenhangend aan. Improvisatie botst hier op haar limieten. Daar staat tegenover dat het spontane gebruik van instrumenten als de didgeridoo in songs als Aletheia extra pigment toevoegen en het duidelijk geen nadeel is om een song in te spelen wanneer je hier nog geen goed omlijnde teksten voor schreef. Zanger Daniel Täumel – ruiternaam Fuchs – blaast er alles uit wat in hem opkomt en dit levert vaak epische retoriek op. Toegegeven. Ik begrijp er vaak geen fluit van dus dat helpt wel. Puur gevoelsmatig dan: het komt goed over.

Het album is wat mij betreft het beste wat deze Apokalyptischen Reiter reeds over de wereld afriep. De atmosfeer op deze plaat is eclectisch, chaotisch, anarchistisch en bovenal apocalyptisch. Precies zoals het hoort en als dit de dag des oordeels aankondigt ben ik blij dat ik de rit tot het einde mee heb uitgereden. The Divine Horsemen van Die Apokalyptischen Reiter is nu beschikbaar in de betere platenzaak, voor die korte periode dat onze planeet nog even doordraait uiteraard.

Score:

80/100

Label:

Nuclear Blast, 2021

Tracklisting:

  1. Tiki
  2. Salus
  3. Amma Guru
  4. Inka
  5. Nachtblume
  6. Aletheia
  7. Duir
  8. Children of Mother Night
  9. Uelewa
  10. Haka
  11. Simbi Makya
  12. Wa He Gu Ru
  13. Akhi
  14. Ymir
  15. Eg On Kar

Line-up:

  • Fuchs (Daniel Täumel) – Gitaar, zang
  • Volk-Man (Volkmar Weber) – Basgitaar
  • Dr. Pest (Mark Szakul) – Keyboards
  • Sir G. (Georg Lenhardt) – Drums
  • Ady (Adrian Vogel) – Gitaar

Links: