Door de lentezon krijg ik vaak toch zin in dartelende blackgaze. Neige’s favoriete seizoen is niet voor niets de lente. Terwijl Alcest‘s Kodama de laatste dagen overuren draait op de platenspeler, ben ik benieuwd of er nog andere blackgazepareltjes te ontdekken zijn. Zodoende kom ik op het album Sillage van Délice, waarvan de naam niet doet vermoeden dat het om een Russisch eenmansproject gaat. Ik ben alvast geïntrigeerd!
Délice (Frans voor ‘genot’) zegt ‘deeply emotional, melancholic, romantic blackgaze’ te maken. Daar moet je maar net zin in hebben, maar dat is natuurlijk met alles zo. Beginnend met het instrumentale A Letter To Spring, wordt de sfeer al goed neergezet met tjirpende krekels. Als je je ogen sluit, waan je jezelf in een zonovergoten bos. Daarop volgend zijn bij Everlasting Autumn typerende distorted screams te horen, begeleid door huppelende pianoslagen. De screams vind ik wat veel naar de achtergrond geplaatst in de mix, waardoor je het gevoel krijgt naar de wind te luisteren.
We fladderen door naar het meest memorabele nummer op het album: Pearlescence. Hiermee worden de grenzen van het post-blackmetalgenre opgezocht, wat ook de essentie van Sillage (Frans voor ‘ontwaken’) lijkt te zijn. De muziek op dit album is haast geen metal meer te noemen. Hoogstwaarschijnlijk zul je voor je oma bijvoorbeeld geen andere muziek hoeven aan te zetten.
Echte hoogtepunten zijn voor mijn gevoel uit gebleven, want ik mis toch die zwaardere stukken. Ik wil immers niet de hele tijd zweven. Evenwel is dit album wel even leuk voor in de auto als je bijvoorbeeld gaat roadtrippen door Frankrijk en vind ik het knap dat slechts één persoon in zijn eentje in staat is om een dergelijk album af te leveren. Nochtans wijk ik voor de rest van lente liever uit naar Alcest, MØL en Deafheaven.
Score:
70/100
Label:
Casus Belli Musica, 2019
Tracklisting:
- A Letter To Spring
- Everlasting Autumn
- Pearlescence
- Halcyon
- Petrichor
- Redamancy
- Denouement
- A Letter From Autumn
Line-up:
- B.M. – Alles
Links: