Deathwhite – Grave Image

Geschreven door op 24-01-2020 om 20:55.

Deathwhite is een darkmetalcollectief dat bestaat uit een viertal onbekenden afkomstig uit Pittsburgh, Pennsylvania, Amerika. Een collectief dat er in het jaar 2018 voor zorgde dat ze, met hun release For A Black Tomorrow, ook net als de huidige plaat Grave Image, uitgebracht door Season Of Mist, helemaal bovenaan mijn jaarlijst stonden.

Nu, dark metal is normaal helemaal mijn ding niet, maar wat de heren me toen lieten horen tartte alle verbeelding. Fluwelen doch donkere zangpartijen, hemelse doch duistere gitaar- en baspartijen en groovende doch retestrakke drumpartijen werden allen vakkundig door elkaar gemixt en dit alles resulteerde in parels van nummers als daar zijn The Grace Of The Dark, Poisoned en For A Black Tomorrow.

Het is dan ook voor mij een lang wachten geweest op de opvolger. Een opvolger die de beladen titel Grave Image meekreeg. Het belooft al weer een muzikaal tranendal te worden als ik dit lees. Ook de magnifieke cover-art van de hand van Jérôme Comentale onderbouwt het geheel nog meer. Intussen werd er ook een video-clip van het openingsnummer van de plaat gelanceerd. Luister en kijk maar eens goed, je haren komen omhoog en de eerste uren blijven ze in erectiele stand staan.

De heren lijken niet te wijken van het eerder uitgestippelde pad. Dark metal van het zuiverste soort of beter gezegd, donkerste water. Wat meteen opvalt bij de eerste noten is de mastodont van een productie die in elkaar gestoken werd door Art Paiz – Mana Recordings (voor het vocale gedeelte) en Shane Mayer – Cerebral Audio Productions (voor het muzikale stuk), tel daar vervolgens de machtige mastering van Dan Swanö bij en je snapt het plaatje. Tering man, lekker het volume op luider dan luid en genieten. Luister eens naar die sound van die rochelende doch dreunende bas, die vlijmscherpe melodieuze doch warme solo’s, die gevoelige, breekbare doch tegelijk donkere cleane vocalen (nu en dan opgemengd met een dieper keelgeluid). Ik haal er de spreekwoordelijke parels der parels uit.

Funeral Ground opent de plaat en is een directe verwijzing naar de zompige aarde waarin je terechtkomt. Het gevoel wordt je meteen duidelijk als je de interactie tussen bas en drum beluistert. De treurende leadpartij leidt je af, alsof je de afgrond niet mag zien die voor je bevuilde laarzen, gapend op je ligt te wachten. Het refrein is ongelooflijk fantastisch, ook de lopende baslijn die het introduceert. Eveneens is de frêle zanglijn hier je gids doorheen de mist.

Het derde nummer Further From Salvation kent een wat bruter begin dan we gewoon zijn, een rifje dat gelukkig nog eens terugkomt. Het nummer herbergt ook een slepend, melodieus gitaarthema in zich, bovenop de knotterende bas. Als de openingsriff terugkomt luister je best naar de drumfills die zijn gelijke niet kent, hemels! Vergeet de meesterlijke solo niet die heerlijk binnenglijdt. Geen noot te veel of te weinig in dit nummer, eigenlijk op de hele plaat niet, wat een kunst en kunde, zelden of niet gehoord.

En inderdaad, daar is geen horizon boven deze aarde der begrafenis evenmin is er iets anders, iets verder voorbij deze zaligheid onder ons. Wij, als dienaars die enkel terugkeren naar de stilte met in onze handen een foto van ons graf of de woorden van een overledene. Wij, diegene die staren in de eclipse alsof onze ogen verblind worden door een plaag van deugdzaamheid.

Plaat van het jaar! Niet zeuren, jongens en meisjes, ik weet het, het is vroeg op het jaar… maar toch!

Score:

99/100

Label:

Season of Mist, 2020

Tracklisting:

  1. Funeral Ground
  2. In Eclipse
  3. Further From Salvation
  4. Grave Image
  5. Among Us
  6. Words Of Dead Man
  7. No Horizon
  8. Plague Of Virtue
  9. A Servant
  10. Return To Silence

Line-up:

  • onbekend

Links: