Deathspell Omega is voor velen de allerbelangrijkste blackmetalband van de laatste jaren. Orthodox, dissonant, progressief. Satanisch van aard, diepgaand intellectueel in zijn teksten. Vier nieuwe nummers staan op deze plaat, die ik aanneem als EP. Verschil gerust qua mening daarover, maar het blijft een EP.
Ik luister al naar Deathspell Omega sinds de tijd van Inquisitors of Satan uit 2002, uit de tijd toen het nog gure black metal was (van een zeer degelijk niveau). Ondertussen is de band stelselmatig opgeschoven naar het uitzonderlijke niveau dat het nu haalt. De band blijft evolueren en is op The Synarchy Of Molten Bones meer dan ooit beland in het domein van progressief/technische death metal (ook vocaal), vol chaotische en gelaagde gitaarlijnen en drumpatronen. Hier en daar beland je zelfs in mathmetaloorden, waar je volledig het noorden kwijtraakt in de drukke razernij. Gelukkig blijft de dreiging continu aanwezig, zijn de gotische gezangen perfect geplaatst in de mix en krijg je de nodige blasts om de oren gegooid.
Persoonlijk hou ik wel van de lichte shift richting Portal, omdat het me vaak iets te droog-technisch werd tijdens de laatste platen Deathspell Omega. Ook Ulcerate komt trouwens in gedachten bij deze nieuwe EP (het is een EP, het blijft een EP). Hoe dan ook verplichte kost voor de fans en een tip voor alle anderen.
Label:
Norma.Evangelium.Diaboli, 2016
Tracklisting:
- The Synarchy of Molten Bones
- Famished for Breath
- Onward Where Most with Ravin I May Meet
- Internecine Iatrogenesis
Line-up:
- Khaos – Bas
- Hasjarl – Gitaar
- Mikka Aspa – Keel
Links: