Alvorens een death metal grootheid weer meteen een 8,5 te geven na vijf luisterbeurten in evenveel dagen (omdat dat zo hoort), gunde ik mezelf de mogelijkheid om eens na een aantal maanden een conclusie te trekken over hun nieuwe album Atonement. De grootste reden daarvoor is in feite hun vorige album Kingdom of Conspiracy, dat bij mij althans geen al te grote indruk maakte op middellange termijn. Kwaliteitsmateriaal, dat zeker, maar het momentum verdween vrij snel. Heeft Immolation ons verwend gemaakt, of is er net iets minder vernuft of grit aanwezig bij deze Amerikanen. Ze zijn natuurlijk al bijna 30 (!) jaar bezig.
Eerst even melden dat zich op deze plaat voor het eerst gitarist Alex Bouks meldt, die we kennen van Dark Descent death metal band Goreaphobia (RIP). Er is ook oud nieuws, want Immolation‘s oude logo glundert opnieuw bovenaan de hoes. Immolation klinkt op Atonement opnieuw iets virieler en snediger, iets minder groovend en lomp, toch ten opzichte van een album als Majesty and Decay. In feite trekt het de lijn van Indoctrinate door, waar de productie eerder helder en transparant klonk, met nog minder ronk en brom. Je krijgt er wel een nog hoger gehalte van oerdeath metal essentie voor terug, waar de riff begeestert, waar de kenmerkende grunt met nog minder monsterachtige frequenties minstens even bezeten en onaards klinkt, waar nog minder productie aan te pas komt (en het was al zo organisch). In vergelijking met Indoctrinate hangt er meer sfeer (meer hangende basgeluiden) en is de sound compacter. De solo’s contrasteren wel een stuk meer en dat zorgt eveneens voor meer sfeer, het bereikt bij momenten doomdeathsectoren die je kunnen terugbrengen naar de Dawn of Possession-dagen. Leuk is dat.
De bedoeling van deze uitgestelde review was evenwel niet om de kwaliteit van deze plaat aan te geven. Immolation is een 85+ band, dat stond al vast. Maar is Atonement een blijver of niet? Wel, ik denk het niet. Althans niet zoals Close to a World Below of Harnessing Ruin. In tegenstelling tot zijn voorganger Kingdom of Conspiracy bezit het echter een pak meer sfeer, terwijl zijn voorganger wél een aantal nummers kende met “catchy” hooks (qua Immolation-normen dan). Ik verwacht dan ook dat het volgende album opnieuw een synthese zal zijn van alles wat Immolation één van de allerallerallerbeste death metalbands maakt die er ooit zal bestaan. En ondertussen luisteren we nog wel een aantal keer naar Atonement, die je op tijd gepre-ordered hebt omdat je anders met een saaie reguliere versie kwam te zitten die net hetzelfde klinkt.
Score: 
85/100
Label:
Nuclear Blast, 2017
Tracklisting:
- Kingdom of Conspiracy
- Bound to Order
- Keep the Silence
- God Complex
- Echoes of Despair
- Indoctrinate
- The Great Sleep
- A Spectacle of Lies
- Serving Divinity
- All That Awaits Us
Line-up:
- Robert Vigna – Gitaar
- Ross Dolan – Keel, bas
- Alex Bouks – Gitaar
- Steve Shalaty – Drums
Links: