Death Angel – The Art Of Dying
(Nuclear Blast, 2004)
Death Angel is terug, en hoe! De thrashers uit San Fransisco hebben duidelijk niet verleerd hoe je een goed album moet maken. Sterker nog, met The Art Of Dying overtreft de band The Ultra Violence misschien wel.
Het eerste wat opvalt als je de cd hoort is dat de nummers bomvol energie zitten. Ieder nummer bouwt op, en als luisteraar wordt je daarin meegesleurd. Voor de Death Angel kenners zal dit album een bekend geluid hebben. De nummers zitten nog hetzelfde in elkaar als op de oudere albums. De opbouw in de nummers is steeds hetzelfde. Wat mij aan de refreinen opvalt is dat ze vaak erg catchy zijn en een soort koorzang bevatten die mij doet denken aan sommige punk. Zoals we van Death Angel gewend zijn zitten er op de cd ook nog enkele ballads, zo krijgt de cd toch nog voldoende afwisseling. De cd bevat 8 beukende nummers en nog eens 3 ballads. De cd heeft een duidelijke opbouw, in het begin gaat het alleen maar om kracht, maar vanaf Spirit komt de gevoelige kant van The Art Of Dying naar boven. Het laatste nummer Word To The Wise zit prima op zijn plek, het nummer sluit de 55 minuten durende cd af als een laatste bladzijde van een boek.
Het geluid van de band is super. Dit is de beste productie die de band ooit gehad heeft. Het gitaargeluid is rauw en opvallend. Het geluid tijdens de solo’s is nog opvallender. De gitaren hebben daar een geluid dat je weinig hoort bij metalsolo’s. De bassist zijn werk is ook super, vooral op de momenten zoals in afsluiter Word To The Wise waar er heerlijke basloopjes boven de rest uitkomen. Op de drums is niks aan te merken. Maar het meeste lof gaat naar de zang uit. Deze is heel afwisselend. Naast zanger Mark zingen Andy, Dennis en Rob ook mee. Dat beperkt zich niet tot de refreinen, alle zangers hebben eigen lead stukken, maar Mark is toch het meest te horen.
De band heeft duidelijk een grote vooruitgang geboekt sinds Act III. De jongens van Death Angel zijn altijd origineel geweest, zonder grof gitaarwerk maar met een hele grote dosis professionaliteit hebben de heren zich staande weten te houden. De band zijn brede invloeden komen nog eens goed naar voren op deze cd. Sommige loopjes van de 2e gitaar lijken heel erg op de karakteristieke geluiden die tijdens de grunge ontwikkeld werden. Maar dat is geen reden om te schrikken, ze komen heel anders naar voren als ze door Death Angel gebruikt worden. Fris maar toch beukend is misschien wel de beste omschrijving van deze cd.
Na het horen van deze cd kan ik alleen maar concluderen dat de Death Angel reünie een succes is. Een absolute aanrader, behalve als je originaliteit niet op prijs stelt. Naar mijn mening is dit de beste plaat die ze ooit gemaakt hebben. Vanaf 26 April zal The Art Of Dying in de winkel liggen.
Tracklist:
- Intro
- Thrown to the Wolves
- 5 Steps of Freedom
- Thicker than Blood
- The Devil Incarnate
- Famine
- Prophecy
- No
- Spirit
- Land of Blood
- Never Me
- Word to the Wise
Line up:
- Mark Osegueda – zang
- Rob Cavestany – gitaar en zang
- Ted Aguilar – gitaar
- Denis Pepa – bas en zang
- Andy Galeon – drums en zang
Links: