Cytotoxin – Nuklearth

Geschreven door op 31-08-2020 om 19:10.

Dat het label Unique Leader Records lekker op dreef is, is een understatement. Na Katalepsy, Stillbirth en Ingested, komt ook het Duitse Cytotoxin met een allesvernietigende plaat op de markt. Want allememachies, wat rammelt het brute deathmetalgezelschap er weer met een rotvaart van jewelste overheen. Hoewel de drie eerder genoemde bands ook veel slaminvloeden hebben, is brute techdeath meer van toepassing op Cytotoxin. Nuklearth is de opvolger van Gammageddon dat in 2017 verscheen. Gasmaskers (of mondkapjes) op en gaan met die nucleaire banaan!

Duitse degelijkheid, dat zijn woorden die van toepassing zijn voor deze derde langspeler van Cytotoxin. Zelden was het niveau en geluid van een single zo representatief voor het album als dat van Dominus. Waar het vijftal in het verleden nog wel eens doorsloeg in het technische aspect van de muziek, weet de ritmesectie op Nuklearth eindelijk zijn ware aard te vinden. Dat resulteert niet alleen tijdens Dominus in moddervette gitaarriffs, vingervlugge loopjes en technisch gitaargegoochel, ook in Atomb en Drown In Havoc maken beide gitaristen indruk met een uitstekende instrumentbeheersing. De brute strot van vocalist Sebastian Grihm is wederom een kers op de taart, hoewel de frontman met zulke goede muzikanten om zich heen ook geen grote schoenen hoeft te vullen. In tegenstelling tot zijn voorgangers, heeft Nuklearth een heldere productie meegekregen waarin alle details goed waarneembaar zijn.

De dertien nummers klokken bij elkaar 45 minuten, maar met de uitvoering van de technische, brute death metal is het goed vertoeven. Dat de verveling niet snel toeslaat mag ook op het conto van drummer ‘Stockie’. Dat hij zijn stokken meester is, was al geen geheim. Wat de beste man op Nuklearth laat horen is noemenswaardig. Met rode peper tussen de kakwangen slaat hij zijn noten goed raak, laat hij bij de vleet rollende blastbeats horen en schakelt hij regelmatig tussen beide (!) snaretrommels. En een hi-hat? Die heeft de drummachine kennelijk niet nodig. Het herkenbare en verslavende accent van de snares ontstaat doordat één van zijn twee trommels een strak gespannen piccolo betreft, die het meest doet denken aan het veelbesproken St. Anger-snaregeluid van Metallica. Als je benieuwd bent hoe dat klinkt in combinatie met een hoogstaand staaltje vakmanschap, lees techdeath, beluister dan het vlammende Quarantine Fortress. Cytotoxin neemt je meerdere keren mee op sleeptouw en tovert beklijvende ritmes uit de hoge hoed zoals een goudvis rondjes zwemt in een vissenkom. Luistertips van ondergetekende: het knetterharde Coast Of Lies, titelnummer Nuklearth en uiteraard de single Dominus.

De minimale aanwezigheid van slamparts die er ooit was, is nagenoeg verdwenen in het geluid van Cytotoxin en daarvoor in ruil krijgen we een stabieler geluid, een kraakheldere productie en technische death metal die zich moeiteloos kan meten met de grote namen in het genre. Dat komt goed uit want een favoriete plaat in deze hoek had ik voor dit jaar nog niet. Grote kans dat de Duitsers hoog in mijn jaarlijst zijn terug te vinden. Beluister Dominus hierboven en oordeel zelf of de rest van het materiaal je zal liggen of niet.

Score:

86/100

Label:

Unique Leader Records, 2020

Tracklisting:

  1. Atomb
  2. Lupus Aurora
  3. Uran Breath
  4. Dominus
  5. Drown In Havoc
  6. Soul Harvester
  7. Coast Of Lies
  8. Quarantine Fortress
  9. Dead Zone Anthem
  10. Nuklearth
  11. Mors Temporis

Line-up:

  • Sebastian Grihm – Vocalen
  • Vitalis Kast – Basgitaar
  • Jason Melidonie  – Gitaar
  • Fabrice Töpfer – Gitaar
  • Stephan Stockburger – Drums

Links: