Soms zijn een paar woorden genoeg om je interesse te wekken en een promo uit de wekelijkse stapel van ongeveer 120 releases te trekken. Tuurlijk “brute technische death metal” doet ook al wat, maar in dit geval was het toch het “Tsjernobyl geïnspireerde”-deel van de omschrijving dat me over de streep trok. In de laatste dagen van april 1986 werd boven Scandinavië een wolk met radioactief materiaal opgemerkt. Enige dagen later bereikte de straling ook Nederland en België. Die bleek afkomstig van de geëxplodeerde reactor 4 van de kerncentrale bij Tsjernobyl. Als kind van de jaren ’70 was dit de eerste grote crisis (denk ik) die ik meekreeg: in Nederland hield die uiteindelijk gelukkig niet veel meer in dan geen spinazie van het veld eten en een discussie over het nut van jodiumpillen. Maar toch, zeker in de eerste dagen was de onwetendheid en daarmee onzekerheid over een grotere ramp groot. Kennelijk groot genoeg om me nu, bijna 40 jaar later deze (denkbeeldige, want digitale) schijf uit onze promolijst te laten vissen.
We vinden de explosie, de gevolgen, maar ook – en minstens net zo interessant – de manier waarop de autoriteiten daarbij met mensen omgingen terug in de teksten: A town that never woke up after that April nights, A place where mankind won’t remember the value of truth. Verder zijn er wat mini-hoorspelen, zoals de verwijzing naar de Bijbelse Apocalyps over een krakende Geigerteller in Revelation en het stille, met akoestische snaren vormgegeven, ontzag voor de opvolgende onleefbaarheid in Deadzone Desert.
Bij de eerste aanval van zeshonderd hectische noten aan gitaargedroedel vrees ik echter nog dat ik een vergissing gemaakt heb (natuurlijk niet zo groot als de beslissing om eens onvoorbereid wat testen te doen met een kerncentrale), want dit soort “Vrij Geluiden” trek ik maar moeizaam. Gelukkig duikt men meteen daarna aardig de diepte in, hoewel Hope Terminator toch aardig hyper blijft klinken in de aaneenschakeling van korte, scalpelscherpe precisieaanvallen die afgevuurd worden. Die worden gelukkig afgewisseld met zware breaks en lekker lopende melodieën, die ervoor zorgen dat het allemaal te behappen blijft. De vocale afwisseling tussen putgrunt, gewone grunt en een core-achtige schreeuw helpt ook ietwat, net als de verbetenheid waarmee songs gebracht wordt. Maar voor alles valt op hoe knap een en ander in elkaar zit, zoals dat moment waar alle instrumenten stilvallen en alleen de drummer even kort los mag.
Na een paar songs met een zware basis waarover hogere kriebelleads gelegd, denk ik dat ik misschien al gehoord heb hoe de rest van het album zal gaan klinken, maar dat valt reuze mee. In de titelsong wordt er ineens een lekkere groove neergelegd, die ook in latere songs (logischerwijs in Bulloverdozes) wel terug zal komen. En even verderop in The Everslave wordt ineens kort maar stevig de thrashkaart getrokken, terwijl ook core-achtige springerigheid de band niet vreemd is.
In Eventless Horizon is daar dan toch een ‘event’ en wel in het meanderende gitaarwerk dat langzamerhand steeds verder van de gebaande paden afwijkt totdat een toestand van – hoe paradoxaal ook – gevoelvol shredden bereikt wordt. Het is juist daar dat de band uitblinkt, misschien nog aangesterkt door het door ruis verstoorde koor dat de song en de omgeving naar het einde leidt.
Sterk werk met een sterk concept. Hooguit kun je zeggen dat nieuw ingeslagen wegen, soms nodig om een wat groter publiek aan te spreken (zie onze nummer 1 van vorig jaar) ontbreken. De fan van het genre heeft die echter helemaal niet nodig en kan dit kleinood met beschermende handschoenen stevig in zijn knuisten nemen.
Score:
85/100
Label:
Unique Leader Records, 2025
Tracklisting:
- Hope Terminator
- Condemnesia
- Behind Armored Doors
- Biographyte
- Deadzone Desert
- The Everslave
- Eventless Horizon
- Bulloverdozed
- Transition of the Staring Dead
- Revelation
- From Bitter Rivers
Line-up:
- V.T. – Basgitaar
- Fonzo – Gitaar
- Grimo – Vocalen
- Jason – Gitaar
- Maximilian Panzer – Drums
Links: