Cult of Occult – Hic Est Domus Diaboli
Dethroned Productions, 2013
Welkom op de trein der traagheid. Het Franse Cult of Occult brengt op zijn eerste langspeler een mix van sludge en doom, twee van de tragere metalgenres. Hic Est Domus Diaboli (Dit is het huis van de Duivel) bevat naast flauwe Latijnse songtitels meer dan een uur muziek, dus hier ben je wel even mee zoet.
Sludge staat doorgaans voor trage intro’s, intense vocalen en slopende riffs, doom moet het dan weer vooral van de sfeer hebben. Spijtig genoeg ontbreken al deze zaken grotendeels op dit album. Ja, de nummers zijn lang en ja, de riffs rollen langzaam over je heen, maar het lijkt geheel vrijblijvend. Op geen enkel moment werd ik in een nummer meegevoerd, het album kabbelde rustig voort. Ook de zanger kan hier weinig aan veranderen, hij kan het wel, maar om een nummer van zeventien minuten boeiend te houden schiet hij toch tekort. De opbouw in de nummers leidt vaak slechts tot meer cimbalen in een tergend trage climax, die even snel gaat vervelen als de rest van de nummers.
Deze trein voert werkelijk nergens heen. Enige uitzondering is het eigenaardige DCLXVI (666), een soort hardrock-riff van de oude school. Geen zang en totaal misplaatst op dit album. Eerlijk, ik heb mijn best gedaan met dit album. De band heeft misschien wel potentieel, maar er is werkelijk niets van blijven hangen. Misschien kunnen diehard doom-/sludge-liefhebbers hier nog wat mee – die zullen In Vino Veritas, veruit het beste nummer op de plaat, waarschijnlijk nog wel kunnen smaken. Spijtig genoeg is de lol er na dat nummer al snel weer af.
Tracklisting:
- In Vino Veritas
- Pro Diabolus Mori
- Opus Ad Odio
- DCLXVI
- Requiem
- Magna Eripe
Line-up:
- Jean Claude VanDoom – Vocals
- Johnny KingDoom – Guitars
- Gary McDoom – Bass
- Rudy Alleyoopacid – Drums
Links: