Cult of Occult is aan de vierde langspeler toe. Met de drie voorgaande albums hebben deze heren reeds bewezen dat het een kracht is om rekening mee te houden. Blijkbaar is Lyon, Frankrijk, inspirerend genoeg om dit soort duisternis voort te brengen. Normaal is dit soort nihilisme voorbehouden aan mensen die minder zonlicht gewend zijn. Nu wil het toeval dat ik ook niet vrolijk wordt van hoge temperaturen en de zomer voor mij gepaard gaat met een gevoel van leegte. Leegte die dit stukje duisternis met alle plezier opvult.
De bedoelingen zijn vanaf de meet duidelijk, traag trager traagst met een heerlijk ziekelijke black rasp eroverheen om de teksten uit te spuwen. De riffs zijn soms niet meer dan galmende aanslagen om dan toch tijdens het tweede nummer langzaam wat aan snelheid te winnen hoewel dat slechts relatief is. Hiermee zitten ze qua snelheid tegen acts als Funeralium aan. De smerigheid druipt echt uit je speakers en ook muzikaal doen ze de titel van het album, Anti Life, absoluut eer aan. In de vier nummers die dit album rijk is wordt er geen enkele moeite gedaan om ergens een hoopgevende melodielijn in te zetten. Alles, vanaf de meedogenloze drums tot de ultralaag gestemde snaren, is er op gericht om duisternis een muzikale vorm te geven.
Dat dit een verpletterend werk is geworden mag duidelijk zijn en ik raad liefhebbers van de extremere sludge vormen dan ook absoluut aan dit album te beluisteren. Als je een klein beetje negatief ingesteld bent kan dit album je absoluut een stap verder helpen en wie weet redt deze het wel tot de jaarlijst.
Score: 
87/100
Label:
Musicfearsatan, 2018
Tracklisting:
- AL
- NI
- TF
- IE
Line-up:
- Jean-Claude Van Doom – Vocalen
- Georges Pompidoom – Gitaar
- Michel Sardoom – Drums
- Gérard Depardoom – Bas
Links: