Crippled Black Phoenix – (Mankind) The Crafty Ape
Mascot Records, 2012
Er bestaat tegenwoordig achtergrondmuziek voor alles. Van klassieke muziek gaan de planten groeien. Songs van Marvin Gaye of Barry White zouden libidobevorderende lusten opwekken. Met heavy metal kan je terrorismeverdachten alles laten opbiechten. Zo is het vijfde album van het Engelse Crippled Black Phoenix wellicht de muzak die onze buitenaardse kolonisten hadden opstaan, toen ze de mensheid uitkakten (uitpoepten voor de Nederlanders). Wat zullen zij geschrokken zijn toen die aap zich plots begon te ontwikkelen tot en nog veel dommer wezen: de mens.
Komt ervan als je teveel broodjes kip curry eet, zeker? Deze ambiente toiletgang beslaat zomaar eventjes twee cd’s. Drie vierde daarvan lijkt als volgt tot stand gekomen: je hebt een opnametoestel in je achterzak laten zitten, gaat op een bankje zitten en activeert zo per ongeluk de record-knop. Alles wat je tijdens jouw wandeling naar de bakker, waarvoor je uitzonderlijk even de weg door het park neemt, tegenkomt leg je vast. Het andere vierde is zweverige luisterrock die door het dashboard van een UFO passeert. Heel af en toe moeit een verwijfde kastraat zich, waarna je meteen begrijpt waarom die maar af en toe z’n oestrogenenkeeltje mag roeren. Wil dus zeggen dat het er vooral instrumentaal en saai aan toe gaat. Jawel, die muziekzaag, de flinterdunne bluessolo, de pianotoetsen en orgelakkoorden, het strijk- en blaasensemble hebben we gehoord. Doet denken aan de overroepen Night of the Proms-bombast van John Miles die een woordje wisselt met het voorzichtige gefonkel van Pink Floyd. Roze Floyd met een roze iPad.
Maar daar hoef je dus niet mee af te komen bij liefhebbers van muziek met ballen en/of een ziel. Het concept gaat over corruptie en onrecht en dat treft. Twee cd’s uitbrengen waarvan uiteindelijk maar nipt een half uur echt muzikaal is, is gewoon corrupt. Dat er honderden bands rondlopen die de aandacht van de metalscene en de steun van een label beter kunnen gebruiken is onrechtvaardig. Maar onze stoelgang, die is zelden zo gestroomlijnd naar buiten geschoven.
Tracklisting:
- Nothing (We Are…)
- The Heart Of Every Country
- Get Down And Live With It
- A Letter Concerning Dogheads
- The Brain / Poznan
- Laying Traps
- Born In A Hurricane
- Release The Clowns
- (What?)
CD 1: Chapter I- A Thread
Chapter II – The Trap
- A Suggestion (Not A Very Nice One)
- (Dig, Bury, Dency)
- Operation Mincemeat
- We Will Never Get Out This World Alive Faced With Complete Failure, Utter Defiance is the Only Response
CD 2: Chapter III – The Blues Of Man
Line-up:
- Merrijn Royaards – Drums
- The Revolving Door – Keyboard
- Christian Heilmann – Basgitaar
- Justin Greaves – Gitaar, Drums, Keyboard, Zaag, Effects, Banjo
- Charlotte Nicholls – Vocals, Cello
- Daisy Chapman – Keyboard
- Karl Demata – Gitaar
- Joe Volk – Vocals, Gitaar
Links: