Death metal zoals u het nog nooit hebt gehoord! Grapje. Dit is Creeping Flesh uit Zweden met een debuutalbum. Sinds 2013 dient de band af en toe wat hapjes op, in de vorm van een EP’tje of demo. PRC Music heeft de eer om dit album aan de man te brengen. De band maakt netjes geproduceerde old school death metal. Invloeden zijn onder meer Bolt Thrower en Asphyx. Dit klinkt inderdaad als een soort tributeband voor voorgenoemde bands. Zelfs het artwork hint ernaar. De vocalen zijn dan wel vrij standaard grunts, in plaats van een of andere doodsroggel of schorre kraai. De muziek heeft af en toe een spannend moment en is aardig strak ingespeeld. De songwriting is wat diffuus en op sommige nummers is het zelfs van de hak op de tak. Het klinkt vrij organisch en hier en daar vinden we wat dubbele lagen. Opvallend is dat de band veel breakdowns en trage stukken heeft toegevoegd, maar niet altijd op de meest logische momenten.
Stench of Guts start veelbelovend. Na een startschot verwacht ik een slepende ontknoping, maar het blijft allemaal wat vlak. Ja, er zitten aardige riffs in en het doet geen pijn aan je oren. Nee, de songwriting is niet erg overdacht. Op deze track is wederom het einde het meest gedenkwaardige onderdeel. Het betreft een slepend stuk met een simple lead en een lichte variatie van de andere gitaarspeler. De basgitarist volgt gedwee, zodat het solide blijft klinken. Op Zaamurets mag de bassist een prominentere rol innemen. Dat pakt in eerste instantie goed uit. Er zit vervolgens een flauwe breakdown in, meerdere keren zelfs, en een outro van maar liefst 30 seconden. Het is prima uitgevoerd, maar het zit zo onsamenhangend in elkaar, wat mij het luisterplezier ontneemt.
De intro van Where Men Are Made and Undone, start heroïsch opbouwend. Een versnelling volgt, maar gelijk daarna neemt de band weer gas terug voor een kort tussenstuk dat geen toegevoegde waarde weet te bieden. Dit patroon herhaalt zich wanneer een wederom trage breakdown volgt. Het wordt overgenomen door een versnelling die majestueus klinkt. Een solo volgt op een drumstuk dat compleet het tempo uit het nummer haalt. Daar zit hem de crux. Die drummer drumt niet lekker vloeiend door, maar gaat technisch en dynamisch zitten doen, waardoor hij compleet de flow uit de songs haalt. Hij wisselt veel te sterk af in de verschillende stukken, waardoor het geheel enorm statisch klinkt. De riffs en het duellerende gitaarwerk zijn van kwaliteit, hoewel ik denk dat er nog meer uit die dubbele gitaarlijnen te halen moet zijn. Als Meat Grinder begint, valt op dat de grunts wel erg monotoon blijven. Een dubbele zanglijn hier en daar zou het interessanter kunnen maken. Wellicht dat een van de twee gitaristen of de bassist eens wat kan schreeuwen af en toe. De grunts zijn prima, daar niet van, maar afwisseling mist.
De muziek op Into the Meat Grinder is niet verkeerd bedacht en aardig uitgevoerd. De songwriting moet beter, het drumwerk moet vloeiender, en dan hebben we hier een subtopper te pakken. Bovendien zou ik wat meer afwisseling in de vocalen kunnen gebruiken. Voor nu ben ik nog niet overtuigd door wat de band hier laat horen. Het gevoel dat de band oproept is ook wat ongedefinieerd. Soms is het episch, dan weer snel en krachtig, dan weer traag en slepend, maar ik mis de visie erachter. Welk gevoel wil de band nu oproepen? Echt een gemiste kans, want de band laat een hoop interessante materie horen. Erg memorabel is het nu ook niet. Voor nu hoor ik hier een vrij standaard deathmetalplaat zonder voldoende onderscheidend vermogen. Luistertips: Tank Corps Unleashed en Panzerfaust Sacrifice.
Score:
70/100
Label:
PRC Music, 2020
Tracklisting:
- Tank Corps Unleashed
- Black Twisted Limbs
- Stench Of Guts
- Zaamurets
- Where Men Are Made And Undone
- Shtrafbat
- Meat Grinder
- Panzerfaust Sacrifice
- Bones Of The Conquered
- Beneath Freezing Waves
Line-up:
- William Persson Öberg – Gitaar
- Sofus Stille – Gitaar
- Martin Kadhammar – Drums
- Robert “Rio” Karlsson – Vocalen
- Korp Thidrandir – Basgitaar
Links: