Na het overlijden van het machtige Windir en zijn “cor” Valfar, ontstonden er twee bands. Vreid enerzijds, Cor Scorpii anderzijds. Vreid was heroïsch en vrij hard, Cor Scorpii behield de epiek en schoonheid. In 2008 verscheen de eerste langspeler van Cor Scorpii, een ode aan Windir in feite, zoals collega Necrobert liet ontvallen. Nu, tien jaar later, is er een tweede album. Gaute Refsnes is de enige overgebleven Windir-erfgenaam in de band. Drummer Steingrim en gitarist Strom zijn er niet langer bij.
Waar Vreid me in de verste verte niet meer doet denken aan Windir, doet Cor Scorpii dat zeker wel. Niet dat dat op zich de missie moet zijn natuurlijk, maar als je fan was van Windir en Windir er plots niet meer is, dan ben je blij met een vorm van voortzetting. Of het nu uit respect of uit persoonlijke voorkeur is, Cor Scorpii brengt nummers met melodielijnen die in het verlengde liggen van het 1184-album. Ook de ongrijpbare ‘klassieke’ feel (de baslijnen en de composities die fel doen denken aan die van verschillende klassieke componisten) is gebleven, door de melodische blackmetaluitvoering heen hoor je de veelzijdige, technisch zeer sterke schrijfstijl. Daar zitten de piano en andere toetsen heel veel tussen, van daaruit wordt Cor Scorpii uitgebouwd. De sporadische vrouwenzang doet soms vermoeden dat ook de screamer van dienst een vrouw is, omdat het zo een hoge vorm van screamen is. Dat klopt echter niet, het is nog steeds Thomas Øvstedal die de microfoon beet neemt bij deze band. Hier en daar ook aangevuld door cleane herenzang.
Qua uitvoering ben ik er niet wild van, qua songwriting en sfeer is het echter een bom. De productie van de instrumenten was duidelijk niet de prioriteit, de focus ligt volledig op de composities. Daardoor ben ik niet helemaal tevreden over deze plaat. Je moet echt wat moeite doen om je in te leven (of een Windir-adoratie hebben) om de essentie van deze plaat meteen mee te krijgen. Wanneer je dat niet doet of geen Windir-geschiedenis hebt, dan zal het je een pak luisterbeurten kosten om tot de core te komen. Er had dus wel wat meer vlees aan mogen hangen voor de mensen die niet thuis zijn in de Windir/Cor Scorpii geschiedenis.
Zes, zeven, acht keer Windir in een review van Cor Scorpii… Kun je nagaan hoe hard ik die mis.
Score:
82/100
Label:
Dark Descent Productions, 2018
Tracklisting:
- Svart blod (Hovmod står for fall)
- Hjarteorm
- Skuggevandrar
- Fotefar
- Helveteskap
- Ri di mare
- Ærelaus
- Siste dans
Line-up:
- Inge Jonny Lomheim – Bas, Accordion
- Rune Sjøthun – Gitaar, Mandoline
- Gaute Refsnes – Keyboards, Keel
- Thomas S. Øvstedal – Keel
- Ole M. Nordsve – Drums
- Erlend Nybø – Gitaar
Links: