Cloak of Displacement – Frusen Bjork Lund
kv&gr/recs, 2010
Ik ga het kort houden. Cloak of Displacement is één van de meest debiele dingen die ik ooit gehoord heb die niet grappig of beangstigend waren. Nee, dat laatste klopt niet helemaal. Het is beangstigend dat iemand met dit minimale geestelijke vermogen het voor elkaar krijgt om een gitaar, een bas en een drumkit in zijn bezit te krijgen zonder opgepakt te worden voor inbraak of diefstal. Ik nam laatst de nieuwe Wold ter hand en die vond ik slecht, ik luister naar Gnaw Their Tongues dat het een lieve lust is, ik zet soms Striborg op om me dood te vervelen, maar dit… Jezus Satan Christus… dit slaat alles. Wie is deze man? Wie zijn zijn fans? Black noise, zoals Enbilulugugal die in elkaar steekt, is verschrikkelijk irritant. Wel dit is Enbilulugugal unplugged, zonder extremistische neigingen, gewoon, zonder talent.
Kwelend in de micro staan schreeuwen alsof er een visgraat vast zit in zijn gehemelte, staan kloppen op een paar blikken zonder regelmaat, een beetje lopen masturberen op een gitaar… wie haalt het in zijn hoofd om zijn naam daaraan te verbinden? Dit is het muzikale equivalent van je naam in stront op de muur uitstrijken, er foto’s van nemen en naar je collega’s rondsturen. Gewoon, omdat het kan. Wel, dit kan ook: /100. PS: je stront is gay. Sterf, nu.
Tracklisting:
- Doda Kropp I Deer
- Apperl av Natten
- Bedomming av Soul
- Detta Liv Har Inget Menande
Line-up:
- T. Bjorklund
Links:
Score: 0/100