Cirith Ungol – Forever Black

Geschreven door op 30-04-2020 om 18:50.

Wie mij goed kent, weet het al langer. Ik verkies old school metal uit de jaren ’80 boven negentig procent van het hedendaagse aanbod aan zware metalen. Toen ik vernam dat Cirith Ungol eindelijk eens met een nieuwe plaat kwam aanzetten, viel Pasen dan ook vroeg op het jaar voor mij!

Ronnie James Dio en Manowar worden vaak als de pioniers van de Amerikaanse power metal aanzien, maar een band als Cirith Ungol mag van mij evenzeer in dit rijtje worden geplaatst. De bende van Robert Garven en Tim Baker vernoemde zijn band naar een bergpas uit Tolkien’s legendarische fantasyreeks The Lord Of The Rings. Weinig verrassend verhaalt Cirith Ungol’s muziek dan ook over tovenaars, zwaarden en allerlei magische wezens. Vrij standaard powermetalmateriaal met andere woorden. Cirith Ungol mag dat. Cirith Ungol zette immers zelf die standaard.

Eigenlijk was Cirith Ungol in 1992 uiteen gegaan. De vroege jaren negentig waren geen gezonde periode voor klassieke heavymetalbands. Eén of andere knul uit Seattle had het volledige muzieklandschap hertekend en zelfs metalreuzen als Metallica hadden een zwart album op de markt gegooid dat in (bijna) niets te vergelijken viel met hun werk uit de jaren tachtig. De wereld zat niet langer te wachten op bands als Cirith Ungol. In 2016 kwam de band echter na ruim vierentwintig jaar weer samen. Er werden sindsdien tal van optredens verzorgd en in 2018 werd zelfs een nieuwe single uitgebracht, maar op een nieuw album was het even wachten. Tot nu…

Dit nieuwe album heet Forever Black en lost wat mij betreft de verwachtingen in. Als van oudsher combineert de band de leukste elementen van NWOBHM met doom metal en power metal. Mijn buren en ikzelf wanen ons terug in de jaren ’80 wanneer Legions Arise op volume tien door mijn woonkamer wordt gejaagd. Eigenlijk zou ik deze plaat op zo’n ouderwetse ghettoblaster moeten afspelen, of op een walkman terwijl ik op rolschaatsen over het voetpad scheer. Het zou geen zicht zijn, maar dat zijn deze oude knarren ook niet. Prachtig dat ze nog steeds muziek maken, terwijl veel van hun leeftijdgenoten zich van bingo-avond naar bingo-avond slepen.

Ik schreef dat deze plaat alle verwachtingen inloste. Ik bedoel hier geenszins mee dat dit een wereldplaat is die iedereen in zijn of haar platenverzameling moet hebben. Nee, dit album brengt wat het moet brengen: weinig vernieuwende old school heavy metal. Wie geen voeling heeft met dit soort muziek blijft beter ver weg van deze plaat. Dit is echter spek naar de bek van de fans van de band en het volledige genre. Laat me dus even naar de camera zwaaien hier.

Veel nummers op deze schijf zijn echter – eufemistisch uitgedrukt – weinig memorabel. Ze blijven niet hangen, niet op een goeie, maar ook niet op een slechte manier. The Call is een zeer leuke intro en Legions Arise is een goed nummer om de plaat mee te openen. Verder kent The Frost Monstreme een lekkere vibe en zet Cirith Ungol met Stormbringer een leuke, zij het obligate ballade op het album. Afsluiten doet de band met de titeltrack Forever Black, waarmee hij de plaat eindigt op een hoogtepunt.

Ik moet het wel toegeven: het is Tim Baker aan te horen dat de man niet meer van de jongste is. De man had altijd al een schreeuwerige stem, maar deze lijkt moeizaam de tand des tijds te doorstaan. Muzikaal klinkt het allemaal heel bekend in de oren. Een gezapige riff hier, een gitaarsolo daar en drummer Garven die het op veilig speelt en gedwee de maat aangeeft zonder veel franjes of fantasietjes. Nee, de Oscar voor beste geluid, beste hoofdrol en mannelijke bijrol zal Cirith Ungol met deze plaat niet winnen. Ik zou ze eerder nomineren voor beste verhaal. Zeg nu zelf, wie houdt er nu niet van zo’n lekkere comebackstory?

Score:

74/100

Label:

Metal Blade Records, 2020

Tracklisting:

  1. The Call
  2. Legions Arise
  3. The Frost Monstreme
  4. The Fire Divine
  5. Stormbringer
  6. Fractus Promissum
  7. Nightmare
  8. Before Tomorrow
  9. Forever Black

Line-up:

  • Robert Garven – Drums
  • Greg Lindstrom – Gitaar
  • Tim Baker – Zang
  • Jim “Jimmy” Barraza – Gitaar
  • Jarvis Leatherby – Basgitaar

Links: