Chronic Noise – Hard Metal
2002 – Eigen beheer
De 5 heren van het Bakelse Chronic Noise weten op vrij orginele wijze de aandacht op de band te vestigen; hun recentste werk “Hard Metal” is namelijk verpakt in een goudkleurig hardkartonnen doosje (dat overigens niet zou misstaan als verpakking van een flinke doos bonbons).
Nieuwsgierig open ik het fraaie doosje, pak de verzorgde jewelcase eruit en lees in de beknopte biografie op de achterzijde termen als ‘a hard metal Grinding Machine which rips up every stage it plays on’ en ‘stunning grooves, fine melodies and an eminently powerful voice’. Invloeden: Metallica en andere “grootheden uit de 80-ties”.
Een band die zo zeker is van zichzelf en zich op zo’n professionele manier presenteert schept hoge verwachtingen. Kan ze die verwachtingen ook waar maken?
De demo begint met de song “In Search of Thoughts” welke opent met een melodieuze gitaarriff, aangevuld met een clichématige synthesizer “swoosh” die van mij achterwege had mogen blijven. Deze intro kabbelt veel te lang door (het nummer begint pas op 1.30) waardoor ik mijn aandacht helaas al snel verlies.
Na deze veel te lange intro begint het nummer met een lekkere thrashy gitaarriff, vooral de drums klinken erg vet. Ik associëer het met Iron Maiden en Metallica op And Justice For All. Helaas verdwijnt dit positieve gevoel direct als zanger John Klaus zijn mond opendoet. Zijn zang is tenenkrommend vals, hij zingt met een ongelooflijk Nederlands accent en klinkt alsof hij grote moeite heeft zijn partijen eruit te krijgen. Domper. Helaas zijn de zangpartijen in het refrein nog tenenkrommender dan in de coupletten. Op de achtergrond hoor ik een verdwaalde 2e stem die nog valser is. Ik kan er helaas niet meer van maken.
De song is geheel volgens de hardrock traditie opgebouwd en volgt dan ook de clichématige opbouw van intro-couplet-refrein-couplet-refrein-gitaarsolo-refrein-outro. Nu is gitaarsolo wellicht een groot woord voor hetgeen mijn oren bereikt, de gitarist is iets te dol op het gebruik van boventonen en tegen het einde van de solo heb ik het gevoel dat hij nog moet beginnen.
De tweede song is “Long John”. Dit nummer opent met een mid-tempo thrash-riff en binnen 10 seconden barst (goddank) de band los. Doordat dit nummer wat vlotter is loopt hij veel beter dan de 1e song. En, wonderbaarlijk genoeg, klinkt zanger John hier stukken beter! Of dit nummer ligt hem veel meer, of de zangpartijen van dit nummer zijn op een andere dag opgenomen, hoe dan ook, ik durf de zang zondermeer goed te noemen. James Hetfield met iets minder ballen en een licht Nederlands accent.
Ook in dit nummer hanteert de band de clichématige hardrock songstructuur. In ruim 3 minuten komt er een lichtverteerbaar hardrock/ thrash nummer voorbij dat imho een veel betere opener voor de demo was geweest.
Dan volgt het laatste nummer, “Decline in mind”. Geen intro deze keer, de song start met een vrij logge mid-tempo riff. De zang in de coupletten klinkt weer ok en redelijk krachtig. In de refreinen spelen de gitaristen fraaie 2 stemmige melodieuze gitaarpartijen. Helaas klinkt de zang hier weer behoorlijk mat en ongeïnspireerd.
Na een korte melodieuze break volgt weer een gitaarsolo die mij niet volledig weet te overtuigen. De lijn is melodisch toch interessant genoeg om het niet saai te maken en doet mij denken aan solo’s op Icon van Paradise Lost.
Na de solo komen, zoals te verwachten was, nogmaals het couplet en refrein een keer langs. Het idee van de outro die volgt is rechtstreeks gejat van het album Chaos AD van Sepultura – hysterisch gelach dus.
Na op 1 seconde na exact 15 minuten Chronic Noise gehoord te hebben kan ik zeggen dat deze band 80ties hardrock/ thrash speelt in de stijl van Metallica en Megadeth. Het ontbreekt de band, die al sinds 1994 actief is, totaal aan een eigen sound en originaliteit. Ik begrijp de stelling “Hard Metal with a light sentiment for the 80ties” die in de bio staat dan ook niet, Chronic Noise speelt clichématige en slappe 80ties thrash/ hardrock en is op geen enkele manier vernieuwend of iets dergelijks.
Ondanks de professionele presentatie en de ‘rockstar-attitude’ van de band op de website en in de biografie weet zij mij dan ook niet te overtuigen, zeker gezien het feit dat de band al krap 10 jaar actief is. Ik heb het vermoeden dat Chronic Noise de hobbyband van deze jongens is en dat ze met veel plezier in Brabant de podia onveilig maken, ik ben bang dat ze met het materiaal op dit schijfje niet veel verder zullen komen.
|
Tracklist
Line Up
Links |
  |