Naarmate je ouder wordt, hoor je steeds vaker de volgende uitspraak om je heen: vroeger was alles beter! Maar is dat ook zo? Natuurlijk had je tig jaar geleden auto’s en televisies die je, wanneer ze even niet wilden functioneren, met een paar vloeken en een wel gemikte klap weer in het gareel kon krijgen. Kinderen werkten toen ook nog ongeveer op dezelfde manier. Maar tegenwoordig heb je voor de auto eerder een computerdeskundige dan een monteur nodig. Kapotte televisies zijn niet eens meer de moeite om te repareren (ik zou niet eens weten waar ik nog iemand kan vinden die weet hoe dat moet), want je kunt net zo makkelijk dezelfde dag een nieuwe bij je thuis afgeleverd krijgen zonder dat je daarvoor je sloffen uit, of je gebit in hoeft te doen. En voor kinderen heb je nu pedagogen, opvoedkundigen en psychologen. En een Netflix-abonnement met Ritalin voor de wat lastigere gevallen.
Ook wat betreft muziek zijn we geneigd om het verleden te verheerlijken. Zangers en zangeressen die al meer dan veertig jaar met hetzelfde hitje op tournee zijn, worden nu legendarisch genoemd. En albums van een band die al dan niet per ongeluk een nieuw genre ontketende, zijn klassiekers. Voor de zwaardere stijlen geldt dat niet anders. Even graven in je geheugen of in je platenkast en je weet al snel welke ik bedoel.
De muziek van Chemical Breath valt het beste te omschrijven als technische death en thrash metal van de oude school. Qua stijl redelijk vergelijkbaar met tijdgenoten Sadus, en dichter bij huis, Pestilence. Muzikaal gezien is er helemaal niks mis mee, zeker niet als je het in het juiste tijdsbeeld plaatst. Uiteraard worden ze qua techniek tegenwoordig aan alle kanten voorbijgevlogen maar dat is logisch. Dat is hetzelfde als met de bediening van de auto’s en televisies waar ik het eerder over had. Omgekeerd, als we per teletijdmachine een hedendaagse technische deathmetalband naar de begin jaren negentig zouden zenden dan zou deze waarschijnlijk als heks op een brandstapel worden verbrand!
Dus was deze vroegere muziek beter? Nee, maar ook niet slechter. Gewoon precies zoals je je uit die tijd kan herinneren. Wat vroeger zeker niét beter was, was de opname kwaliteit. Zeker voor beginnende metalbands was het moeilijk. Als je al een studio kon vinden in de buurt dan mocht je alleen in het weekend ’s avonds komen en dan nog alleen als je zwart afrekende en door de achterdeur naar binnen, en nog liever, naar buiten ging. En als je er al één kon vinden die in zwaardere muziek was gespecialiseerd dan zat die tot Sint Juttemis volgeboekt. Maar dat had weer als voordeel dat je dan voldoende tijd had om genoeg krantjes rond te brengen om het cassettehoesje dan in kleur te laten drukken! Iets wat Chemical Breath voor deze twee demo’s zo te zien niet gelukt is. De kwaliteit van de muziek was meestal de beste vriend van de ruisonderdrukkingknop op het cassettedek van je stereotorentje. Ik heb wat originele opnames terug kunnen vinden online en zeker Brutal Violation is wat dat betreft tenenkrommend om nu aan te horen. Luister maar:
Ook het debuutalbum Fatal Exposures heeft heruitgave gekregen en deze zal ik hierna eens beluisteren. Eens uitzoeken wat de tand des tijds hiermee gedaan heeft. Of met mij, dat kan natuurlijk ook.
Was vroeger alles beter? En dan specifiek de technische death/thrash metal van vroeger? Als je daar nog steeds van overtuigd bent, dan zal dit ook wel in jouw straatje vallen. Kun je muziek uit alle tijdsperiodes en het geluid dat daarbij hoort best waarderen? Ook dan kun je hier prima naar luisteren. Maar ben je gewend aan, of verwend door kraakheldere producties waarbij je zelfs tussen al het muzikale geweld door nog het ‘plink’ geluidje kunt onderscheiden van het bierdopje dat door de zanger tussen twee coupletten door achteloos de hoek van de opnamestudio wordt ingesmeten, dan word je van deze twee demo’s niet echt vrolijk. Voor luisteraars die vinden dat muziek niet ingewikkeld of technisch genoeg kan zijn en over elke noot nagedacht moet zijn en voor de telling een nieuw numeriek systeem ontwikkeld moet worden, zal het te simpel zijn. Maar mocht je nog een rammelbak op de oprit hebben waarvan de knipperlichthandel het summum van techniek is, de kast van de televisie dieper en groter dan degene waar die opstaat en je kinderen nog af en toe met hun stoute en/of vervelende neus de hoek in gedrukt staan, dan kun je met een gerust hart deze plaat op je eerste generatie pick-up (of pie-kúp, zoals ze bij ons zeiden) leggen.
Label:
Doc-Records, 2022
Tracklisting:
Beyond Reality:
1. Before The Day Awakes
2. Mutilation
3. Erased From Existence
4. The Convicted
5. Passage Through Oblivion
Brutal Violation:
6. Unnecessary Violence
7. Sophistication Of Dying
8. Brutal Violation
9. The Mushroom Effect
10. Disapolitical Freedom
Line-up:
Beyond Reality:
- Alain Chernouh – Zang, gitaar
- René Rokx – Gitaar
- Jurgen Maes – Bas
- Andy Misotten – Drums
Brutal Violation:
- John Vanderheyden – Zang
- Alain Chernouh – Gitaar
- Jurgen Maes – Bas
- Andy Misotten – Drums
Links: