Chelsea Wolfe – She Reaches Out To She Reaches Out To She

Geschreven door op 15-02-2024 om 18:55.

Platen zijn bij Chelsea Wolfe veel meer dan muziek. Het zijn het geheel, het artwork, de teksten en de muziek die een op zichzelf staand werkstuk vormen. Dat geldt ook voor haar nieuwste album, tongbrekend getitelde She Reacehes Out To She Reaches Out To She. Het is een opmerkelijke naam voor een plaat, het sluit echter volledig aan bij het concept van de plaat. Het album gaat over je vroegere zelf die communiceert met je huidige zelf, die communiceert met je toekomstige zelf. Op die manier kun je leren van je fouten en van zaken die je tegenhouden, en jezelf daarvan bevrijden. Het is een ontdekkingsreis naar de authenticiteit van het zelf.

Daar hoort natuurlijk ook zelfreinigende muziek bij, en dat is gelukt. De plaat is weer een fascinerende en bij tijden beklemmende plaat geworden, met veel pulserende beats, diepe bassen en daarbovenop de indrukwekkende zang van Chelsea Wolfe, die zich zingend, zeurend en fluisterend door de nummers heen werkt.

De muziek laat zich bij vlagen horen als een geluidscollage, waarbij af en toe ook wat invloeden uit diverse genres  te horen zijn, zoals de tegen alternatieve rock aanleunende gitaarpartijen in Whispers In The Echo Chamber en House Of Self Undoing. Ook zijn sporadische invloeden uit de jazz te horen, en hoor ik in Eyes Like Nightshade wel wat invloeden van Björk terug, met name door de klank van de beats.

Dan de troefkaart, en dat is de stem van Chelsea. Zij kiest ervoor om bij elk nummer de zang aan te passen op het muzikaal gebodene. Ik ben zelf niet zo kapot van haar ijle zang op bijvoorbeeld House Of Self Undoing, maar in Everything Turns Blue kiest ze ervoor om wat nasaler en ijler te zingen, wat perfect aansluit bij de hypnotiserende beats. Het is bovendien loepzuiver wat mevrouw Wolfe brengt. Door haar diverse zangtechnieken te etaleren, ontstaat er ook steeds een andere sfeer; de ene keer is die heel beklemmend, maar op het bloedmooie The Liminal neemt die ook een melancholieke berusting aan, waarbij het thema van de plaat wel gevat wordt in de zinsnede “Did You Say What You Wanted To Say, Did You Do What You Wanted To Do?“. Het is een nummer waarin alles wat zo goed is aan deze plaat samenkomt; het lijkt je in slaap te sussen met de weemoedige zanglijnen en de berustende beats, maar dan grijpen gitaren je aandacht, of beter gezegd; eisen het op, waardoor je de les blijft. De reis is namelijk nog lang niet voorbij.

Want op het tweede deel van het album staan nog enkele goede nummers. Waar de A-kant een coherent geheel vormt, laat de tweede kant van de plaat nog wat verrassingen horen , zoals het wat esoterisch aandoende Unseen World, waarin vooral het muzikale gebodene erg fraai is. Ook Place In The Sun verdient een vermelding, met name omdat Chelsea hier een hoofdrol opeist met bijna conventioneel te noemen zanglijnen. De plaat wordt afgesloten met het Portishead-achtige Dusk, dat een soort berustend afsluitend gevoel aan de plaat meegeeft.

She Reacehes Out To She Reaches Out To She is opnieuw een fraaie plaat geworden, en een goede toevoeging aan het oeuvre van de Amerikaanse zangeres. Is het een meesterwerk geworden? Dat ook weer niet, daarvoor kabbelen sommige stukken net wat te veel door, maar pareltjes staan er zeker wel op. Ik kijk in ieder geval uit naar het optreden dat ze zal geven op Roadburn.

Score:

80/100

Label:

V2 Recordings, 2024

Tracklisting:

  1. Whispers In The Echo Chamber
  2. House Of Self Undoing
  3. Everything Turns Blue
  4. Tunnel Lights
  5. The Liminal
  6. Eyes Like Nightshade
  7. Salt
  8. Unseen World
  9. Place In The Sun
  10. Dusk

Line-up:

  • Chelsea Wolfe – Zang
  • Ben Chisholm – Piano, synthesizers, geprogrammeerde drums
  • Bryan Tulao – Gitaar
  • Jess Gowrie – Drums, synthesizer, gitaar

Links: