Charnia uit het Waasland, een vehikel dat me met Dageraad zwaar wist aan te grijpen, heeft een langspeler uitgebracht. De plaat ziet het levenslicht via ConSouling Records, een label waar alle Amenra-liefhebbers terecht kunnen voor doom/sludge- en drone/noise-varianten uit eigen streek en daarbuiten. Daar valt ook Charnia onder, met zijn laatste licht.
Op Het Laatste Licht krijg je het als luisteraar niet gemakkelijk. Vanaf de intro is het een belevenis als een GY!BE-show, die zich nestelt als een half verlamde duif die niet kan omgaan met zijn conditie. Momenten van ontredderde spanning, gelatenheid, schrik, angst, acceptatie… Vertolkt in lange, glooiende velden van vioolgestrijk, ambient en drone, eenzame basgitaar en intieme slomojazzritmes. Heel veel post-rock, maar zonder de gekende tremelo-ontroering, die de ziel enigszins hoop geeft op een mooie hoogte, vooraleer alles opnieuw te pletter valt in de kleigrond. Halfweg Het Laatste Licht wordt er opgetreden met diepe Neurosis-gitaren, evenwel zonder de al te nerveuze ronk. Charnia graaft waar Neurosis abrasief ploegt. Enkel naar het einde toe grijpt een zenuwslopend, haast suicidal blackmetalgescream met hoogtonige snaren en een oplopende cadans je bij de strot, zij het zonder explosies. Het lijkt wel één langgerekt trauma zonder aanwijsbare gebeurtenissen. Het klinkt als PTSS. Het klinkt enorm intens. Geef het een kans.
Score:
82/100
Label:
ConSouling Records, 2017
Tracklisting:
- Het Laatste Licht
Line-up:
- Seppe Batens – Drums
- Jelle Pieters – Gitaar
- Diederik Van Eetvelde – Bas
- Thibaud Meiresone-Keppens – Keel
Links: