Afkomstig uit Herzele, België, dit Celestial Wolves. De band levert met Call of the Void de derde langspeler af. Instrumentale post-rock met een diepere betekenis en dan ook nog eens krachtig uitgevoerd. Celestial Wolves bouwt de zes nummers op rond het centrale thema: ‘het bijna onnavolgbare verlangen in de mens om toch die dingen te doen die misschien niet helemaal mogen’ of ‘de fascinatie voor die dingen die misschien er niet helemaal zijn’. Denk dan aan zaken als de Bermudadriehoek en dergelijke. Het klinkt allemaal erg ingewikkeld en dat is het ook. Gelukkig is de productie duidelijk en uitgebalanceerd genoeg om dit allemaal te kunnen vatten.
De instrumentale uitvoering is eveneens complex en meevoerend, slepend en dan weer dynamisch, dissonant. Soms raak je hulpeloos verloren vervolgens neemt de band je weer mee op het juiste pad, als dat al bestaat. Vooral de ritmesectie valt me op, altijd sterk, altijd sturend, een duidelijke houvast, een hand om vast te houden tijdens de lange trip doorheen… ja doorheen… het alles of het niks, tja zeg het maar?
Minpunt? Jawel… niet muzikaal, daar zit alles retelekker en strak in elkaar. Het artwork… Jammer, zeker met bovenstaand thema had daar veel meer mee moeten gebeuren. Als je op zoek gaat naar de Bermudadriehoek en het magnetisch veld van Bangui, kan je dat proberen te gieten in je artwork, dat is helaas te weinig gebeurd.
Maar kom, dat mag de pret niet drukken – krachtige en goeie plaat!
Score:
80/100
Label:
Dunk! Records, 2018
Tracklisting:
- Batur Hvarf
- -128,6° F
- Stuart And The Marree Man
- Porcupine Bank
- Bangui
- Karoshi
Line up:
?
Links: