Carnosus – Visions Of Infinihility

Geschreven door op 20-03-2023 om 16:14.

Opzij, opzij, opzij! Maak plaats, maak plaats, maak plaats. Wij hebben ongelofelijke haast. Zoals het bekende Nederlandse liedje ons verder vertelt zijn we inderdaad haast te laat. In dit geval eigenlijk al geheel te laat, aangezien Visions Of Infinihility al begin februari uitkwam. Zoals dat met die dingen gaat, wil er nog weleens wat achterstallig werk op de promoberg blijven liggen – soms verdoemd tot de eeuwige stofvelden. Bij een beetje rondstruinen voelt het dan alsof je op zoek bent naar die ene parel bij de kringloopwinkel. In dit geval had ik Carnosus in mijn schepnet hangen. Blijkt die stoffige lijst ineens een moderne meester te verhullen. Nu werd de albumhoes dan ook door professioneel kunstenaar Timon Kokott gemaakt. Goed, we zijn al laat. Laten we van start gaan!

Carnosus verwelkomt ons in een dystopische toekomstvisie, waarbij een totaaltyrannistisch regime de wereld wil overheersen met als doel haar te herbevolken met een door kadaverine vergiftigd mensenras. Oké dan, dat wordt in ieder geval een gezellige boel. Gelukkig hebben we nauwelijks tijd om ons hier druk om te maken. In een ruim half uur perst Carnosus er namelijk negen nummers doorheen in het technische spectrum der (on)dode metalen, waarbij slechts flarden van de verbaal uitgekotste woorden te ontrafelen zijn. Hierbij wordt er wisselend inspiratie gehaald uit old school Amerikaanse death, knisperende thrash of vingervlugge melodische death. Al met al kunnen fans van Revocation, The Black Dahlia Murder en Alustrium hier hun hart ophalen. Niet voor niets staan deze drie bands hier vernoemd, aangezien zij tezamen een goede representatie van het Amerikaanse geluid van Carnosus vertegenwoordigen. Des te groter is de verassing dat dit kwintet afkomstig is uit Örebrö, Zweden. Tijd voor de muzikale kennismaking.

Wat bij opener Ossein Larcenist meteen opvalt is de grote verscheidenheid van vocalist Karasiak. Het is soms wat wennen, maar na enkele luisterbeurten kan niet anders gezegd worden dat het juist één van de hoogtepunten van dit album is. De hoge screams tonen daarbij zonder meer overeenkomsten met de legendarische Trevor Strnad (overleden frontman van The Black Dahlia Murder). Daarbij heeft de huidige zanger van dienst echter wel een compleet eigen stijl: de specifieke manier van articuleren, de verrassende pig squeals aan het einde van een zin, de vuige lage uithalen en de andere beestachtige geluiden die uit zijn mond komen zijn van grote klasse. Zeer indrukwekkend.

De gitaarsectie is minstens net zo veelzijdig als de vocalen. Dit maakt dat de muziek niet helemaal onder één noemer te vatten is. We hebben zoals benoemd duidelijk met technische death metal te maken, maar dat is net een te simpele classificatie. Daar worden elementen uit de progressieve hoek (Procession of Depression), melodische death (Ossien Larcenist), zeker ook thrashmetal (Castle of Grief en Devourer of Light) en brute old school death (Among Worms It Was Wispered) aan toegevoegd. De ontbindende lijm in het geheel zijn de vuig groovende riffs, die een plotselinge decapitatie tot gevolg zouden kunnen hebben.

‘’A coward’s fortune: to through chronicles of perversion squirm
Fundamental to my reign is to tread rotten and unfirm Necrocracy!
For what is dead can not be conquered only fed to the worm…‘’

Alle rottende smerigheid lijkt vervolgens verzameld te worden in Fermenting Blastospheres of Future Putridity (wat wil je ook met zo’n titel). Wat een feest! In totaliteit krijgen we dus negen nummers in een ruim half uur te verwerken. Dit levert een album af zonder vet op de botten. Wederom een grote kracht van dit album. Alles wat er ten gehore wordt gebracht is er met een reden en komt vol binnen. Door op subtiele wijze te spelen met die verschillende stijlen in ons geliefde muziekgenre blijft het geheel boeiend en vliegt de tijd voorbij. Hoogtepunten vinden we in Castle of Grief, In Debt to Oblivion en Among Worms It Was Wispered. 

Wat een geweldig album. Alles aan dit Visions Of Infinihility klopt simpelweg. Ook na meerdere luisterbeurten, of juist daardoor, blijf ik me verbazen over de muzikale diversiteit, de vocale prestatie en de algehele smerigheid die hier aan de man wordt gebracht. Helemaal bizar om te bedenken dat dit stelletje ongure heren nog niet door een label gestrikt is. Dat kan vast niet lang uitblijven. Dit kan er zomaar eentje voor de jaarlijsten zijn, zeker voor degenen die zich graag tegoed doen aan een flink bordje tech-death.

Score:

86/100

Label:

Eigen Beheer, 2023

Tracklisting:

  1. Ossein Larcenist
  2. Calamity Crawl
  3. Castle of Grief
  4. Fermenting Blastospheres of Future Putridity
  5. In Debt to Oblivion
  6. Devourer of Light
  7. Procession of Depression
  8. Towards Infinihilistic Purity
  9. Among Worms It Was Whispered

Line-up:

  • Jonatan Karasiak – Zang
  • Rickard Persson – Gitaar
  • Marcus Jokela Nyström – Gitaar
  • Marcus Strindlund – Basgitaar
  • Jacob Hedner – Drums

Links: