Het Limburgse drietal Carach Angren is sinds haar eerste plaat Lammendan al gespecialiseerd in horror (black) metal. In de jaren die volgden sinds 2008 hebben de heren gestaag aan hun reputatie gewerkt en de eigen stijl meer en meer geperfectioneerd met voor mij als hoogtepunt het album Where the Corpses Sink Forever. Hierna in 2015 gevolgd door het, in mijn ogen iets mindere, album This Is No Fairy Tail. Met Dance And Laugh Amongst The Rotten zijn we dan toegekomen aan album nummer vijf in krap tien jaar en ook deze is weer uitgebracht door het gerenommeerde Franse label Season of mist.
Natuurlijk zou ik eerst al mijn gedachten kunnen laten gaan, maar klik vooral even op deze link. Het interview vertelt namelijk alles wat je wilt weten. Hierdoor kan ik de focus houden op waar het werkelijk om gaat, de muziek. De opener van de plaat, toepasselijk getiteld Opening, is niet veel meer dan een opmaat voor het album. Met Charlie begint de band eigenlijk pas echt. Natuurlijk met de vol klinkende orkestratie verzorgd door Ardek die een belangrijke rol speelt in de sfeerzetting van de muziek en continue de achtergrond vult met een reeks aan geluiden. Seregor gebruikt een enorme range aan vocalen, van cleane verhaallijn tot de screams, wat zorgt voor veel afwisseling binnen dit nummer. Natuurlijk wordt deze lijn verder voortgezet waarbij er elke keer bijzondere aandacht is voor het verhaal in het nummer. Opvallende track op dit album is het nummer In de Naam van de Duivel waar het refrein bestaande uit de titel gescandeerd wordt en welke zeker live goed uit de verf zal gaan komen. Deze is ook in zijn geheel wat feller dan de rest van het album en hakt in een meer agressieve black thrash stijl lekker door.
Ook voor de productie weer niets dan complimenten, want ondanks dat de muziek vol zit voelt het niet als een muur van geluid, maar is er ruimte voor elk element om te ademen. Hieraan merk je gewoon dat je een werkje op hebt staan waar aandacht aan is besteed en een budget voor was. Toch heb ik ook een paar kleine kanttekeningen, want nergens wordt de originaliteitsprijs gepakt en niet alles spreekt mij enorm aan. Het luistert makkelijk weg maar mist de momenten waar je echt gegrepen wordt en dat is toch een ongrijpbaar en onverklaarbaar iets. Natuurlijk krijgt de band een ruime voldoende en ik ben ervan overtuigd dat er mensen zijn die dit jaarlijst materiaal vinden, helaas valt deze daar voor mij buiten.
Score: 
78/100
Label:
Season Of Mist, 2017
Tracklist:
1. Opening
2. Charlie
3. Bloodqueen
4. Charles Francis Coghlan
5. Song for the Dead
6. In de Naam van de Duivel
7. Pitch Black Box
8. The Possession Process
9. Three Times Thunder Strikes
Line-up:
- Seregor – Vocalen, Gitaar
- Ardek – Keyboard, Piano, Vocalen
- Namtar – Drums
Links: