De debuutplaat reviewen van een nieuwe, onbekende band, enkel op basis van een vage omschrijving: het is toch altijd een verrassing. Dat geldt zeker voor deze Doorways Of Time van het Australische kwartet Butterfly. Het album was in 2020 al uitgekomen als digitale release via hun bandcamppagina. In eigen beheer en met een mini-oplage van honderd cd’s. Maar vermoedelijk op basis van goede kritieken wordt Doorways Of Time dit jaar opnieuw uitgebracht via platenmaatschappij Petrichor. En daar was men zo vriendelijk de cd aan Zware Metalen te bezorgen.
Doorways Of Time, dat is effectief geen slecht gekozen titel want Butterfly katapulteert je een paar tientallen jaren terug in de rocktijd. Een scheutje jaren ’60 psychedelica, een flinke kwak jaren ’70 met wat progrockinvloeden en als topping een vleugje jaren ’80 erbovenop, dat is het brouwsel dat je geserveerd krijgt.
Eerste vraag: is dit metal? Hmm, nee, zeker niet altijd. The Night Is On Its Way en Nobody bijvoorbeeld bevatten duidelijk folkinvloeden. Misschien zelfs gespeeld met zo’n semi-akoestische Rickenbacker zoals die in de jaren ’60 vaak werd gebruikt? De intro van het zachte The Night Is On Its Way doet je onwillekeurig denken aan House Of The Rising Sun van The Animals. Niet alleen de intro eerlijk gezegd.
Tweede vraag: rockt het dan wel? Ja, zeker weten. En goed ook, maar nooit leidt het tot gillende metal. Het is duidelijk dat de vier Butterfly-leden hun rockgeschiedenis kennen, gebruiken en eren. Zonder als een kopie van X, Y of Z te willen klinken, maar ze mengen er zeker invloeden in. Neem nu Climbing A Mountain: het begint als pure FM rock. Maar luister eens naar het zinnetje ’Cause I really love you baby’. Dat wordt op exact dezelfde manier gebracht zoals Paul Stanley van Kiss doet in Love Gun: ‘Cause I really love you baby, I know what you’ve got.’. En wie een beetje de stijl van Ace Frehley (eerste Kiss-gitarist) en Gene Simmons (Kiss-bassist) kent, vindt heel zeker punten van herkenning in datzelfde Climbing A Mountain en titelnummer Doorways Of Time. Dat laatste is het langste nummer van het album en valt op door het rustige tussenstuk en het wilde einde.
Openingsnummer Desert Chase start als een ingetoomde Black Sabbath die langzaam samenvloeit met een vroege Judas Priest, waarbij de koortjes je onwillekeurig doen denken aan de harmonieuze achtergrondzang van Queen. Dat zijn drie goede referenties in mijn ogen. Die achtergrondkoortjes en stemmenmix zijn trouwens een constante doorheen het album. Tof vind ik ook de duidelijk afgescheiden baslijntjes en de “twin guitars”. Of het zo is, weet ik niet, maar het geheel klinkt soms alsof het lekker ouderwets analoog opgenomen is.
The Sin is de vreemde eend in de bijt: enerzijds funky en bluesy, anderzijds lijkt het wel “spoken word”, ondanks een behoorlijke riff. Heavy Metal Highway zal automatisch Saxon of opnieuw Judas Priest oproepen. Aan de intro te horen vermoedde ik dat ze hier echt gingen ‘vlammen’, maar het blijft enigszins ingehouden. Maar wel een heel entertainend nummer! Crawling sluit de gezongen nummers af. Een lang nummer dat alle kanten uitgaat. En toen kwam er nog een naam in mijn gedachten waar je deze Butterfly kan aan linken: Masters Of Reality.
Aangezien we dit album fysiek op cd kregen, kom ik daar graag ook op terug. Ja zeg: de teksten staan gewoon in het boekje, waar vind je dat nog! Over de hoes valt ook nog iets te zeggen, want die is getekend door illustrator Rodney Matthews die eerder al hoezen ontwierp voor bands als Magnum, Thin Lizzy, Diamond Head, Tygers Of Pan Tang, Asia en Nazareth. Naar tijdsgeest toe kan het niet veel passender zijn!
En rond het plastic cd-doosje zat ook nog extra kartonnen verpakking. Mooi werk!
Doorways Of Time is een heel genietbaar debuutalbum geworden. Niet voor de aanhangers van het hele harde werk, maar voor wie graag teruggrijpt naar de classic rock. De twee iets meer folkgerichte nummers bekoorden mij het minst. Sowieso hoop ik dat Butterfly snel een opvolger uitbrengt, op dezelfde leest geschoeid, en iets harder geproduceerd. En iets langer durend mag ook, dan krijgen ze een nog hogere score.
Score:
80/100
Label:
Petrichor, 2021
Tracklisting:
- Desert Chase
- Climbing A Mountain
- Doorways Of Time
- The Night Is On Its Way
- Nobody
- The Sin
- Heavy Metal Highway
- Crawling
- The Scorpion
Line-up:
- Rob Wog – Drums, gitaar, keyboards, tamboerijn, vocalen
- Luke Robertson – Gitaar, vocalen
- Phillip T. King – Gitaar, vocalen
- Phil ‘Venom’ Gresik – Bas, vocalen
Links: